Μελέτη της μετα-ercp παγκρεατίτιδας
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Καπετάνος, Δημήτριος
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Σχολή Ιατρικής Τμήμα Ιατρικής Τομέας Παθολογικός Κλινική Α' Παθολογική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Σκοπός της μελέτης μας ήταν να απαντήσουμε στα ακόλουθα ερωτήματα: 1) Προλαμβάνει η πεντοξιφυλλίνη την εμφάνιση μετα-ERCP παγκρεατίτιδας; 2) Είναι ασφαλής και αποτελεσματική pre cut μέθοδος η διαπαγκρεατική διαφραγματοτομή ή προδιαθέτει στην εμφάνιση παγκρεατίτιδας; 3) Ποια είναι η διακύμανση των επιπέδων TNF-α και IL-6 τις πρώτες ώρες μετά την ERCP και επηρεάζονται από τη χορήγηση πεντοξιφυλλίνης ή την εμφάνιση παγκρεατίτιδας; 4) Είναι η προκαλσιτονίνη αξιόπιστος προγνωστικός δείκτης της βαρύτητας της μετα-ERCP παγκρεατίτιδας; Μελετήσαμε 306 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε 320 ERCP. Πεντοξιφυλλίνη χορηγήθηκε σε 158 επεμβάσεις, ενώ 162 αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Εννέα ασθενείς (5,6%) στην ομάδα της πεντοξιφυλλίνης και 5 (3%) στην ομάδα ελέγχου ανέπτυξαν παγκρεατίτιδα (p=0,28). Δύο ασθενείς (1,2%) στην ομάδα της πεντοξιφυλλίνης και 7 (4,3%) στην ομάδα ελέγχου παρουσίασαν αιμορραγία (p=0,17). Ο καθετηριασμός του χοληδόχου πόρου ήταν επιτυχής με τη συνηθισμένη διαδικασία σε 250 από τους 306 ασθενείς (81,7%). Συμβατική σφιγκτηροτομή πραγματοποιήθηκε σε 242 ασθενείς. Συνολικά, σε 55 ασθενείς επιχειρήθηκε pre cut σφιγκτηροτομή. Σε 40 (13%) επιχειρήθηκε διαπαγκρεατική διαφραγματοτομή (ΔΔ) με αρχική επιτυχία σε 29(72,5%) και τελική επιτυχία σε 30 (75%) μετά από δεύτερη προσπάθεια. Needle-knife σφιγκτηροτομή (ΝΚ) επιχειρήθηκε σε 6 από τις 10 αποτυχίες της ΔΔ με τελικά επιτυχή καθετηριασμό σε 4. Σε 15 ασθενείς η ΝΚ επιχειρήθηκε πρωταρχικά, με αρχική και τελική επιτυχία στο 53% και 73% αντίστοιχα. Εάν προσμετρηθούν και οι αποτυχίες της ΔΔ στις οποίες επιχειρήθηκε ΝΚ (ν=6), ΝΚ πραγματοποιήθηκε συνολικά σε 21 ασθενείς (6,8%) με αρχική επιτυχία σε 11 (52,4%) και τελική σε 15 (71,4%). Η συνολική επιτυχία της pre cut σφιγκτηροτομής χρησιμοποιώντας και τις δυο τεχνικές, μόνες ή σε συνδυασμό ήταν 45/55 (82%). Δύο ασθενείς (5,8%) με διαπαγκρεατική διαφραγματοτομή παρουσίασαν επιπλοκές (μια παγκρεατίτιδα και μια αιμορραγία). Δύο ασθενείς με ΝΚ (13,3%) παρουσίασαν αιμορραγία. Ένας ασθενής με συνδυασμό (16,6%) παρουσίασε παγκρεατίτιδα. Από τους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε συμβατική σφιγκτηροτομή (ν=242), 6,2% παρουσίασαν επιπλοκές (εννέα {3,7%} παγκρεατίτιδα και έξι {2,4%} αιμορραγία). Οι τιμές του TNF-α και της IL-6 την 6η ώρα και την 24η ώρα ήταν σημαντικά διαφορετικές στους ασθενείς με παγκρεατίτιδα συγκριτικά με τους ασθενείς χωρίς παγκρεατίτιδα. Η δοκιμασία δυο σχετιζόμενων δειγμάτων ανέδειξε ότι η IL-6 αυξήθηκε σημαντικά στους ασθενείς με παγκρεατίτιδα (p<0,001) σε αντίθεση με τον TNF-α, που δεν παρουσίασε σημαντική αύξηση. Η IL-6 αυξήθηκε σημαντικά στους ασθενείς με παγκρεατίτιδα που έλαβαν πεντοξιφυλλίνη (6η και 24η ώρα, p<0.002) και οκτρεοτίδη (6η ώρα, p=0.02) και ο TNF-α την 24η ώρα μειώθηκε στους ασθενείς που έλαβαν οκτρεοτίδη (p=0,04). Στους ασθενείς χωρίς παγκρεατίτιδα η IL-6 αυξήθηκε την 24η ώρα σε αυτούς που έλαβαν οκτρεοτίδη (p=0,02).
The aim of our study was to answer the following questions: 1) Does the administration of pentoxifylline prevent post-ERCP pancreatitis? 2) Is transpancreatic septοtomy a safe and effective pre cut method or is it a risk factor for pancreatitis? 3) Which is the variation of TNF-α and IL-6 levels the first hours after ERCP and is it influenced by pentoxifylline administration or pancreatitis development? 4) Is procalcitonin a reliable prognostic index of the severity of post-ERCP pancreatitis? We studied 306 patients who underwent 320 ERCPs. Pentoxifylline was administered in 158 procedures while 162 were the control group. Nine (5.6%) patients in the pentoxifylline group and 5(3%) in the control group developed pancreatitis (p=0.28). Two (1.2%) patients in the pentoxifylline group and 7 (4.3%) in the control group developed hemorrhage (p=0.17). Bile duct cannulation was successful by the standard procedure in 250 (81.7%) of the 306 patients. Conventional sphincterotomy was performed in 242 patients. A total of 55 patients underwent attempted precutting techniques. In 40 (13.1%) transpancreatic septotomy was attempted with initial success in 29 (72.5%) and eventual success in 30 (75%) after a second attempt. Needle-knife sphincterotomy was attempted in six of the 10 transpancreatic septotomy failures, with eventual successful cannulation in four patients. In 15 patients, needle-knife sphincterotomy was performed primarily, with initial and final success rates of 53% and 73%, respectively. Including the patients who underwent attempted needle-knife sphincterotomy following failure of transpancreatic septotomy (n = 6), the needle-knife technique was carried out in a total of 21 patients (6.8%), with initial success in 11 (52.4%) and eventual success in 15 (71.4%). The overall success rate of precutting using both techniques alone or in combination was 45/55 (82%). Two (5.8%) patients with transpancreatic septotomy developed complications (one pancreatitis and one hemorrhage). Two (13.3%) patients with needle-knife sphincterotomy developed pancreatitis. One (16.6%) with the combined technique developed pancreatitis. In patients who underwent conventional pull-type sphincterotomy (n = 242), 6.2% developed complications (nine {3.7%} pancreatitis and six {2.4%} hemorrhage). The values of TNF-α and IL-6 in the 6th hour and 24th hour were significantly different in patients with pancreatitis compared to patients without pancreatitis. Two related samples test showed that IL-6 increased significantly in patients with pancreatitis (p<0.001) in contrast to TNF-α, which did not present significant elevation. IL-6 increased significantly in patients with pancreatitis who received pentoxifylline (6th and 24th hour, p<0.002) and octreotide (6th hour, p=0.02) and TNF-α in the 24th hour decreased in patients who received octreotide (p=0.04).
The aim of our study was to answer the following questions: 1) Does the administration of pentoxifylline prevent post-ERCP pancreatitis? 2) Is transpancreatic septοtomy a safe and effective pre cut method or is it a risk factor for pancreatitis? 3) Which is the variation of TNF-α and IL-6 levels the first hours after ERCP and is it influenced by pentoxifylline administration or pancreatitis development? 4) Is procalcitonin a reliable prognostic index of the severity of post-ERCP pancreatitis? We studied 306 patients who underwent 320 ERCPs. Pentoxifylline was administered in 158 procedures while 162 were the control group. Nine (5.6%) patients in the pentoxifylline group and 5(3%) in the control group developed pancreatitis (p=0.28). Two (1.2%) patients in the pentoxifylline group and 7 (4.3%) in the control group developed hemorrhage (p=0.17). Bile duct cannulation was successful by the standard procedure in 250 (81.7%) of the 306 patients. Conventional sphincterotomy was performed in 242 patients. A total of 55 patients underwent attempted precutting techniques. In 40 (13.1%) transpancreatic septotomy was attempted with initial success in 29 (72.5%) and eventual success in 30 (75%) after a second attempt. Needle-knife sphincterotomy was attempted in six of the 10 transpancreatic septotomy failures, with eventual successful cannulation in four patients. In 15 patients, needle-knife sphincterotomy was performed primarily, with initial and final success rates of 53% and 73%, respectively. Including the patients who underwent attempted needle-knife sphincterotomy following failure of transpancreatic septotomy (n = 6), the needle-knife technique was carried out in a total of 21 patients (6.8%), with initial success in 11 (52.4%) and eventual success in 15 (71.4%). The overall success rate of precutting using both techniques alone or in combination was 45/55 (82%). Two (5.8%) patients with transpancreatic septotomy developed complications (one pancreatitis and one hemorrhage). Two (13.3%) patients with needle-knife sphincterotomy developed pancreatitis. One (16.6%) with the combined technique developed pancreatitis. In patients who underwent conventional pull-type sphincterotomy (n = 242), 6.2% developed complications (nine {3.7%} pancreatitis and six {2.4%} hemorrhage). The values of TNF-α and IL-6 in the 6th hour and 24th hour were significantly different in patients with pancreatitis compared to patients without pancreatitis. Two related samples test showed that IL-6 increased significantly in patients with pancreatitis (p<0.001) in contrast to TNF-α, which did not present significant elevation. IL-6 increased significantly in patients with pancreatitis who received pentoxifylline (6th and 24th hour, p<0.002) and octreotide (6th hour, p=0.02) and TNF-α in the 24th hour decreased in patients who received octreotide (p=0.04).
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Παγκρεατίτιδα, Διαπαγκρεατική διαφραγματοτομή, Προκαλσιτονίνη, Πεντοξιφυλλίνη, TNF-A (παράγοντας νέκρωσης όγκων), IL - 6 (Ιντερλευκίνη - 6)
Θεματική κατηγορία
Παγκρεατίτιδα
Παραπομπή
Σύνδεσμος
http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/17704#page/1/mode/2up
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Σχολή Ιατρικής Τμήμα Ιατρικής Τομέας Παθολογικός Κλινική Α' Παθολογική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων
Όνομα επιβλέποντος
-
Εξεταστική επιτροπή
Εφραιμίδης, Σταύρος
Κάππας, Άγγελος
Μαυρίδης, Ανέστης
Τσιάνος, Επαμεινώνδας
Φατούρος, Μιχαήλ
Χριστοδούλου, Δημήτριος
Μπαλταγιάννης, Γεράσιμος
Κάππας, Άγγελος
Μαυρίδης, Ανέστης
Τσιάνος, Επαμεινώνδας
Φατούρος, Μιχαήλ
Χριστοδούλου, Δημήτριος
Μπαλταγιάννης, Γεράσιμος
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Σχολή Ιατρικής Τμήμα Ιατρικής Τομέας Παθολογικός Κλινική Α' Παθολογική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Βιβλιογραφία: σ. 115-147
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
147 σ.