Πόσο μεστά πρέπει να ζούμε;
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Μπιτχαβά, Ιωάννα
Τούλης, Θωμάς
Παλαιολόγου, Άντζυ-Μ.
Bitchava, Ioanna
Toulis, Thomas
Palaiologou, Angie-M.
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
University of Ioannina
University of Ioannina
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
full paper
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
1 o Διεπιστημονικό Συμπόσιο Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε; (ΠΠΠ) Ιωάννινα 28-30 Απρ 2017
First Interdisciplinary Symposium on When Should We Die (WSWD), 28-30 Apr 2017, University of Ioannina
First Interdisciplinary Symposium on When Should We Die (WSWD), 28-30 Apr 2017, University of Ioannina
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Περίληψη:
Η καθολική επιθυμία των ανθρώπων να εγγίξουν ένα ‘υγιές’, ‘ομαλό’, αίσιο, καθυστερημένο και, ει δυνατόν, ανώδυνο τέλος σπάνια συνάδει με τις αντιφατικές πραγματικότητές τους, συχνά αποκαλυπτικές για άκρως ανθυγιεινές συμπεριφορές που, πλειστάκις, έως και επισπεύδουν το τέλος. Ανασκόπηση της κλασικής κλινικής ψυχολογικής βιβλιογραφίας περί θανάτου και ευρύτερα, κλινικής, ιατρικής ψυχολογίας και ψυχολογίας της υγείας, θεολογίας, κοινωνικής ψυχολογίας και φιλοσοφίας, δείχνει εκτεταμένη διεπιστημονική συναίνεση για την αντίφαση αυτή, μα και σωρεία μεθοδολογικών δυσκολιών, όταν ο στόχος είναι να δοθεί ερευνητικά, η ακριβέστερη δυνατή περιγραφή αυτού, που εκ πρώτης μοιάζει αυτονόητο –εάν, δηλαδή, είναι καν εφικτό να: α) εντοπιστούν ερευνητικές παράμετροι, που να οδηγούν σε επαρκή ερμηνεία και διαχείριση του ευαίσθητου ζητήματος του αναπόδραστου, όπως προς μια (γαλήνια) ετοιμότητα ενόψει θανάτου ή/και β) επιλυθούν οι σχετικές αντιφάσεις των Προσώπων ανάμεσα στις θεωρίες τους και την ίδια την πραγματικότητά τους. Υποτέθηκε ότι αυτές καταρτίζονται σε δύο "επίπεδα" όπου θα ανιχνεύεται η θεμέλια αντίφαση, με το μύχιο υπεμφανές να προβλέπει και να ευνοεί πολυδιάστατη ευεξία, ενώ το εμφανές να εγκυμονεί μείζονες επισφάλειες, έως υπονόμευσης της υγείας, ενόσω οι πραγματιστικές πτυχές της ζωής θα αντανακλούσαν κυρίως ό,τι τεκταίνεται στο δεύτερο, μα θα αποσκοπούσαν τελικά στις διατάξεις του πρώτου. Επιδόθηκαν σε δείγμα Ν=248 ψυχομετρικά εργαλεία που αξιολογούν: 1.θέσεις έναντι θανάτου, 2.εγγενή vs-εξωγενούς οροθεσίας Υγείας, 3.ενδεχόμενες κλινικές ψυχολογικές οχλήσεις, και 4.μετα-γνωσιακούς δείκτες για προσωπικές προτεραιότητες προόδου –με τους τελευταίους να είναι το μέσο για να εντοπιστούν καίριες εκδοχές της εαυτο-δομής, δια των οποίων η μελέτη διακρίνει λειτουργικές πτυχές ανάμεσα σε μία, έως και ερασιθανή επιρρέπεια και σε αντίθετές της, ευαγείς διαθέσεις προς την ιδέα του θανάτου. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν τις ερευνητικές προσδοκίες, επαλήθευσαν τη ζωτική ισχύ ζωντάνιας εξ Εαυτού, και την αξία του ΜΠ3, προσφέροντας ευκρινείς αποκρίσεις στα ερωτήματα που τέθηκαν. Επιφανειακά, ανησυχητικές αντιφάσεις ενέπλεκαν όντως ερασιθανείς τάσεις στο σκεπτικό των Προσώπων του Δείγματος στις θέσεις Υγείας, και συνέδεαν ψυχοπαθολογία-vs-θανάτου. Αλλά στην ανάγνωση υπό τον Εαυτό οι ροπές αυτές ανετράπησαν: αντ’ αυτών, αναδείχθηκαν σταθερότερες και σαφέστερες κατευθύνσεις ζωντάνιας, εξουδετερώνοντας αναζητήσεις σχετικά με το ‘Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε’. Διότι κατορθώνοντας αποκάλυψη εγγενών στρατηγικών σύνολης Υγείας το θέμα περιέρχεται στο ‘Πόσο Μεστά Πρέπει να Ζούμε’.
Λέξεις-κλειδιά: εαυτός, ετοιμότητα θανάτου, αυτοδιαχείριση, θάνατος με αξιοπρέπεια, αθανασία, μακροζωία, RHHI-24, DAP-R, SA-45, PPPI-ΜΔΤΠ.
Abstract: Individuals' desire to eventually reach a “healthy”, “smooth”, dignified, “pleasant”, delayed and, if possible, painless death, rarely matches their contradictory realities, which reveal quite unhealthy lifestyles and behaviours that can often expedite the end. A review of the classical clinical psychological literature on death, as well as broad clinical, health and medical psychology, theology, social psychology and philosophy works, shows an extensive interdisciplinary consensus for this contradiction, and a host of methodological difficulties, when the aim is to provide as accurate as possible a description of what commonly seems self-evident –i.e., if it is even possible to: 1.adequately identify research parameters that will lead to a comprehensive interpretation and management of individual perceptions of the inevitable, such as (serene) readiness for death and/or 2.resolve the pertinent contradictions of Persons between their health-vs-death theories and their very own factuality. It was hypothesized that the Persons' theories are drafted at two different "levels" where the fundamental contradiction is detected, with the internal, covert level anticipating and favouring multidimensional wellbeing, while the other, the overt, openly shown outwards, would contain most risks up to undermining health, while at the same time the factual aspects of life would predominately reflect what happens in the latter, but would still aim ultimately at the provisions of the former. To these goals, in a sample of Ν=248, psychometric tools were used to evaluate: 1.death perceptions, 2.internal-vs-external health locus of control, 3.potential clinical psychological signs as well as 4.meta cognitional indicants of personal progress priorities -these being the vehicle for revealing key-versions of the structure of the Self, through which the study pinpoints and differentiates amongst functional facets of a, even death-flirtatious trend, and its opposites, e.g., of a serene approach of individuals to the idea of death. The results confirmed the research expectations, verified the ‘vital vitality’ of the Self, and the PPPI value, also offering clear responses to the questions raised. On the surface, disturbing contradictions involved death flirtatious trends in the thinking of the Sample members regarding Health, and linked psychopathology-vs death. But under the Self, these trends were reversed: instead, firmer and clearer vibrancy directions emerged, neutralizing the question 'When Should We Die'. Achieving to consolidate Self strategies, the issue becomes: 'How fulfilled Should We Live'. Keywords: self, death readiness, self-management, dignified death, immortality, longevity, RHHI-24, DAP-R, SA 45, PPPI-MDT
Abstract: Individuals' desire to eventually reach a “healthy”, “smooth”, dignified, “pleasant”, delayed and, if possible, painless death, rarely matches their contradictory realities, which reveal quite unhealthy lifestyles and behaviours that can often expedite the end. A review of the classical clinical psychological literature on death, as well as broad clinical, health and medical psychology, theology, social psychology and philosophy works, shows an extensive interdisciplinary consensus for this contradiction, and a host of methodological difficulties, when the aim is to provide as accurate as possible a description of what commonly seems self-evident –i.e., if it is even possible to: 1.adequately identify research parameters that will lead to a comprehensive interpretation and management of individual perceptions of the inevitable, such as (serene) readiness for death and/or 2.resolve the pertinent contradictions of Persons between their health-vs-death theories and their very own factuality. It was hypothesized that the Persons' theories are drafted at two different "levels" where the fundamental contradiction is detected, with the internal, covert level anticipating and favouring multidimensional wellbeing, while the other, the overt, openly shown outwards, would contain most risks up to undermining health, while at the same time the factual aspects of life would predominately reflect what happens in the latter, but would still aim ultimately at the provisions of the former. To these goals, in a sample of Ν=248, psychometric tools were used to evaluate: 1.death perceptions, 2.internal-vs-external health locus of control, 3.potential clinical psychological signs as well as 4.meta cognitional indicants of personal progress priorities -these being the vehicle for revealing key-versions of the structure of the Self, through which the study pinpoints and differentiates amongst functional facets of a, even death-flirtatious trend, and its opposites, e.g., of a serene approach of individuals to the idea of death. The results confirmed the research expectations, verified the ‘vital vitality’ of the Self, and the PPPI value, also offering clear responses to the questions raised. On the surface, disturbing contradictions involved death flirtatious trends in the thinking of the Sample members regarding Health, and linked psychopathology-vs death. But under the Self, these trends were reversed: instead, firmer and clearer vibrancy directions emerged, neutralizing the question 'When Should We Die'. Achieving to consolidate Self strategies, the issue becomes: 'How fulfilled Should We Live'. Keywords: self, death readiness, self-management, dignified death, immortality, longevity, RHHI-24, DAP-R, SA 45, PPPI-MDT
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Εαυτός, Eτοιμότητα θανάτου, Αυτοδιαχείριση, Θάνατος με αξιοπρέπεια, Αθανασία, Μακροζωία, Self, Death readiness, Self-Management, Dignified death, Immortality, Longevity, RHHI-24, DAP-R, SA-45, PPPI-MDTP
Θεματική κατηγορία
Εαυτός, Θάνατος, Θεωρίες Υγείας, Θεωρίες Θανάτου, Self, Death, Dignified death, Personal Progress Priorities
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Όνομα επιβλέποντος
Εξεταστική επιτροπή
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
σσ. 1-14
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Κοινωνικών Επιστημών. Τμήμα Ψυχολογίας
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Βιβλιογραφία: 11-14
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
Λεπτομέρειες μαθήματος
Συλλογές
item.page.endorsement
item.page.review
item.page.supplemented
item.page.referenced
Άδεια Creative Commons
Άδεια χρήσης της εγγραφής: Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States