Αξιοποίηση και ανάδειξη υποβαθμισμένων υπαίθριων αστικών χώρων η περίπτωση του High line στη Νέα Υόρκη και η εφαρμογή του στην Ελληνική πραγματικότητα.
Loading...
Date
Authors
Πλεματιά, Χριστιάνα
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Τ.Ε.Ι. Ηπείρου, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής, Τμήμα Τεχνολόγων Γεωπόνων - Κατεύθυνση Ανθοκομίας - Αρχιτεκτονικής Τοπίου
Abstract
Type
Type of the conference item
Journal type
Educational material type
Conference Name
Journal name
Book name
Book series
Book edition
Alternative title / Subtitle
Description
Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την ανάπλαση των
υποβαθμισμένων υπαίθριων αστικών χώρων, με ιδιαίτερη αναφορά στην περίπτωση
του High Line στη Νέα Υόρκη και η εφαρμογή του στην ελληνική πραγματικότητα.
Οι μετακινήσεις πληθυσμών και οι αλλαγές μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με
προεξάρχουσες αλλαγές την αποβιομηχάνιση και απολιγνιτοποίηση των αστικών
κέντρων τόσο της Ευρώπης όσο και Η.Π.Α., αλλά και η μετέπειτα έντονη
αστικοποίηση οδήγησε στη δημιουργία χώρων στα κέντρα των πόλεων, αλλά και στα
άκρα και τα προάστια των πόλεων, οι οποίοι παρέμεναν ανεκμετάλλευτοι.
Οι χώροι αυτοί συναντώνται συνήθως στους χώρους όπου κατά το παρελθόν
λειτουργούσαν βιομηχανίες, βιοτεχνίες, αποθήκες, σιδηρόδρομοι, ορυχεία και άλλες
εγκαταστάσεις οι οποίες ήταν συνυφασμένες με τον έντονο βιομηχανικό χαρακτήρα
των αστικών κέντρων πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ανάπτυξη των αστικών κέντρων η οποία ακολούθησε προκειμένου να υποστηρίξει
τις αυξητικές τάσεις αστικοποίησης δεν έγινε στους χώρους αυτούς οι οποίοι ήταν
ήδη κατειλημμένοι, αλλά οδήγησε την επέκταση των πόλεων σε χώρους οι οποίοι
ήταν ελεύθεροι, δημιουργώντας ζώνες στα αστικά κέντρα με έντονες διαφορές στη
δόμηση, στο βιοτικό επίπεδο, στην εγκληματικότητα κ.α..
Η ανάπλαση και ανάδειξη των χώρων αυτών κρίνεται επιτακτική ανάγκη, ιδίως στα
πλαίσια της βιώσιμης ανάπτυξης και βιώσιμης αστικής ανάπτυξης, η οποία επιτάσσει
τη βελτιστοποίηση της χρήσης των πόρων και του χώρου στα αστικά κέντρα, την
προστασία του περιβάλλοντος, τη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής και την
iv
υποστήριξη της ανάπτυξης για την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων χωρίς να
διακυβεύονται οι ανάγκες των μελλοντικών γενεών. Κατά περίπτωση αποτελούν
εστίες μόλυνσης, εστίες φτώχειας και εγκληματικότητας, οδηγούν στη γκετοποίηση
των σύγχρονων αστικών κέντρων και παράλληλα οδηγούν σε διαρκή υποβάθμιση της
υφιστάμενης πολιτιστικής κληρονομιάς η οποία εντοπίζεται στους χώρους αυτούς.
Ειδικά το μοντέλο αστικής ανάπτυξης το οποίο εφαρμόστηκε μεταπολεμικά στην
Ελλάδα, το οποίο συνοδεύτηκε από την έλλειψη χωροταξικών σχεδίων, την
ασυνέχεια της πολεοδομικής νομοθεσίας, τα κενά νόμου τα οποία επέτρεψαν τις
εκτεταμένες αυθαιρεσίες κ.α., οι χώροι οι οποίοι ήταν κατειλημμένοι από
βιομηχανικά κτίσματα και ιστορικά κτήρια δεν αφομοιώθηκαν με τα σύγχρονα
κτήρια.
Απόρροια της αδυναμίας αφομοίωσης ήταν η δημιουργία ζωνών οι οποίες είτε
παρέμεναν εγκαταλελειμμένες είτε αποτελούνταν από συνονθύλευμα νεότερων
κτηρίων και ανενεργών κτηρίων αλλά και ελεύθερων χώρων. Παράλληλα, τα αστικά
κέντρα αναπτύχθηκαν μέσω της επέκτασής τους σε ελεύθερους χώρους,
δημιουργώντας ζώνες με διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης, κοινωνικής ηρεμίας και
εν γένει με σημαντική διαφορά στην ποιότητα ζωής.
Η ανάπλαση των χώρων αυτών στοχεύει στην επαναφορά τους σε χρήση, με τρόπο
τέτοιο ώστε να αναδεικνύεται η ιστορία και η πολιτιστική κληρονομιά την οποία
φέρουν οι εγκαταλελειμμένοι χώροι αυτοί και προκειμένου να δημιουργηθούν οι
συνθήκες εκείνες οι οποίες θα επιτρέψουν τη δημιουργία νέων δραστηριοτήτων.
Ιδίως στα πλαίσια της βιώσιμης αστικής ανάπτυξης, οι χώροι αυτοί στοχεύουν να
λειτουργήσουν ως μοχλός ανάπτυξης για τα σύγχρονα αστικά κέντρα.
v
Οι προκλήσεις οι οποίες ανακύπτουν τόσο κατά τον σχεδιασμό όσο και κατά την
εκτέλεση των έργων ανάπλασης είναι σημαντικές, με τις σημαντικότερες να είναι η
ανάγκη προσεκτικής επιλογής των δραστηριοτήτων που θα δημιουργηθούν, του
τρόπου με τον οποίο θα αναδειχθεί η ιστορία κάθε χώρου και του τρόπου με τον
οποίο θα αναδειχθεί και θα προστατευτεί το φυσικό περιβάλλον.
Οι περιπτώσεις του High Line και του Central Park στη Ν. Υόρκη αποτελούν απόδειξη
της επιτυχίας που μπορούν να έχουν τα εγχειρήματα ανάπλασης και ανάδειξης
εγκαταλελειμμένων χώρων στα σύγχρονα αστικά κέντρα. Στις περιπτώσεις αυτές,
χώροι οι οποίοι καταλαμβάνονταν από βιομηχανικές εγκαταστάσεις, αποθήκες και
εκτεταμένα δίκτυα σιδηροδρόμων αναπλάστηκαν και οδήγησαν στην κατακόρυφη
βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων και των επισκεπτών. Η δε περίπτωση
της Genk στο Βέλγιο, όπου μετά το 2000 εκτελέστηκαν μαζικά έργα αναπλάσεων σε
αχανείς εκτάσεις στο κέντρο και στα προάστια της πόλης οι οποίες καλύπτονταν από
βιομηχανικές εγκαταστάσεις, αποθήκες, ορυχεία, σιδηροδρόμους και άλλες
εγκαταστάσεις από το κοντινό παρελθόν της πόλης. Η περίπτωση αυτή θεωρείται μία
μεγάλης κλίμακας επέμβαση σε εγκαταλελειμμένους και υποβαθμισμένους χώρους
οι οποίοι αποδίδονται εκ νέου στις τοπικές κοινωνίες και μετατρέπονται σε πόλο
έλξης επενδυτών, κατοίκων, επιχειρήσεων, με παράλληλο σεβασμό στο περιβάλλον,
και δη στη χλωρίδα, και στον πολιτισμό και στην πολιτιστική, ιδίως βιομηχανική,
κληρονομιά του τόπου.
Η εφαρμογή των παραπάνω διδαγμάτων στην ελληνική πραγματικότητα είναι εφικτή
και συμβατή με το ελληνικό αστικό τοπίο, καθώς ενδεικτικά στα μεγάλα αστικά
κέντρα εντοπίζονται πολλές περιοχές οι οποίες είτε χρήζουν ανάπλασης προκειμένου
vi
να αναδειχθούν και να επανέλθουν σε χρήση είτε έχουν ήδη αποδοθεί σε χρήση
κατόπιν έργων ανάπλασης.
This dissertation deals with the regeneration of degraded outdoor urban areas, with particular reference to the case of the High Line in New York and its application to the Greek reality. Population movements and changes after the Second World War, with pre-existing changes, the deindustrialisation and deligification of urban centres in both Europe and the United States, as well as the subsequent intense urbanisation, led to the creation of spaces in the city centres, but also in the extremes and suburbs of cities, which remained unexploited. These sites are usually found in the places where industries, crafts, warehouses, railways, mines and other facilities used in the past, which were interwoven with the intense industrial character of urban centres before the Second World War. The development of urban centres which followed in order to support the increasing trends in urbanisation did not take place in those areas which were already occupied, but led to the expansion of cities into free spaces, creating zones in urban centres with marked differences in construction, living standards, crime, etc. The regeneration and promotion of these sites is imperative, especially in the context of sustainable development and sustainable urban development, which requires the optimisation of the use of resources and space in urban centres, the protection of the environment, the preservation of social cohesion and the support of development to meet the needs of people without compromising the needs of future generations. viii The regeneration, promotion and return to use of these sites is considered imperative as they are, where appropriate, hotbeds of pollution, outbreaks of poverty and crime, lead to the development of modern urban centres and at the same time lead to a continuous degradation of the existing cultural heritage found in these areas. Especially the urban development model that was implemented post-war in Greece, which was accompanied by the lack of spatial plans, the discontinuity of urban planning legislation, the loopholes in the law that allowed for extensive arbitrariness, etc., the spaces occupied by industrial buildings and historical buildings were not assimilated with modern buildings. The result of the impossibility of assimilation was the creation of zones that either remained abandoned or consisted of a patchwork of newer buildings and inactive buildings as well as free spaces. At the same time, urban centres have developed through their expansion into open spaces, creating zones with different levels of development, social calm and in general with a significant difference in quality of life. The regeneration of these sites aims to restore them to use in such a way as to highlight the history and cultural heritage of these abandoned sites and in order to create the conditions that will allow the creation of new activities. Particularly in the context of sustainable urban development, these spaces aim to act as a driver of development for modern urban centres. The challenges that arise both in the design and in the execution of regeneration projects are significant, with the most important being the need to carefully select the ix activities to be created, how the history of each site will emerge and how the natural environment will emerge and be protected. The cases of the High Line and Central Park in New York are proof of the success that the renovation and promotion of abandoned spaces in modern urban centres can have. The case of Genk in Belgium, where after 2000 massive reconstruction projects were carried out on vast areas in the centre and suburbs of the city which were covered by industrial installations, warehouses, mines, railways and other installations from the nearby past of the city, residents, businesses, while respecting the environment, in particular flora, culture and cultural, especially industrial, heritage of the place. The application of the above lessons to the Greek reality is feasible and compatible with the Greek urban landscape, as indicatively in the large urban centers are identified many areas that either need regeneration in order to emerge and return to use or have already been attributed to use following regeneration projects
This dissertation deals with the regeneration of degraded outdoor urban areas, with particular reference to the case of the High Line in New York and its application to the Greek reality. Population movements and changes after the Second World War, with pre-existing changes, the deindustrialisation and deligification of urban centres in both Europe and the United States, as well as the subsequent intense urbanisation, led to the creation of spaces in the city centres, but also in the extremes and suburbs of cities, which remained unexploited. These sites are usually found in the places where industries, crafts, warehouses, railways, mines and other facilities used in the past, which were interwoven with the intense industrial character of urban centres before the Second World War. The development of urban centres which followed in order to support the increasing trends in urbanisation did not take place in those areas which were already occupied, but led to the expansion of cities into free spaces, creating zones in urban centres with marked differences in construction, living standards, crime, etc. The regeneration and promotion of these sites is imperative, especially in the context of sustainable development and sustainable urban development, which requires the optimisation of the use of resources and space in urban centres, the protection of the environment, the preservation of social cohesion and the support of development to meet the needs of people without compromising the needs of future generations. viii The regeneration, promotion and return to use of these sites is considered imperative as they are, where appropriate, hotbeds of pollution, outbreaks of poverty and crime, lead to the development of modern urban centres and at the same time lead to a continuous degradation of the existing cultural heritage found in these areas. Especially the urban development model that was implemented post-war in Greece, which was accompanied by the lack of spatial plans, the discontinuity of urban planning legislation, the loopholes in the law that allowed for extensive arbitrariness, etc., the spaces occupied by industrial buildings and historical buildings were not assimilated with modern buildings. The result of the impossibility of assimilation was the creation of zones that either remained abandoned or consisted of a patchwork of newer buildings and inactive buildings as well as free spaces. At the same time, urban centres have developed through their expansion into open spaces, creating zones with different levels of development, social calm and in general with a significant difference in quality of life. The regeneration of these sites aims to restore them to use in such a way as to highlight the history and cultural heritage of these abandoned sites and in order to create the conditions that will allow the creation of new activities. Particularly in the context of sustainable urban development, these spaces aim to act as a driver of development for modern urban centres. The challenges that arise both in the design and in the execution of regeneration projects are significant, with the most important being the need to carefully select the ix activities to be created, how the history of each site will emerge and how the natural environment will emerge and be protected. The cases of the High Line and Central Park in New York are proof of the success that the renovation and promotion of abandoned spaces in modern urban centres can have. The case of Genk in Belgium, where after 2000 massive reconstruction projects were carried out on vast areas in the centre and suburbs of the city which were covered by industrial installations, warehouses, mines, railways and other installations from the nearby past of the city, residents, businesses, while respecting the environment, in particular flora, culture and cultural, especially industrial, heritage of the place. The application of the above lessons to the Greek reality is feasible and compatible with the Greek urban landscape, as indicatively in the large urban centers are identified many areas that either need regeneration in order to emerge and return to use or have already been attributed to use following regeneration projects
Description
Keywords
Αστικός Χώρος, Αστικοποίηση τοπίων, Υποβαθμισμένοι χώροι
Subject classification
Αστικό Περιβάλλον
Citation
Link
Πτυχιακή Εργασία
Language
el
Publishing department/division
Τ.Ε.Ι. Ηπείρου, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής, Τμήμα Τεχνολόγων Γεωπόνων - Κατεύθυνση Ανθοκομίας - Αρχιτεκτονικής Τοπίου
Advisor name
Κανταρτζής, Αλέξανδρος
Examining committee
Τσιρογιάννης, Ιωάννης
Κύρκας, Δημήτριος
Κύρκας, Δημήτριος
General Description / Additional Comments
Institution and School/Department of submitter
Τ.Ε.Ι. Ηπείρου
Table of contents
Sponsor
Bibliographic citation
Πλεματιά, Χ., 2022. Αξιοποίηση και ανάδειξη υποβαθμισμένων υπαίθριων αστικών χώρων η περίπτωση του High line στη Νέα Υόρκη και η εφαρμογή του στην Ελληνική πραγματικότητα. Πτυχιακή εργασία. Άρτα: Τ.Ε.Ι. Ηπείρου. Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής. Τμήμα Τεχνολόγων Γεωπόνων - Κατεύθυνση Ανθοκομίας - Αρχιτεκτονικής Τοπίου.
Name(s) of contributor(s)
Number of Pages
164
Course details
Endorsement
Review
Supplemented By
Referenced By
Creative Commons license
Except where otherwised noted, this item's license is described as Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα