Φαινομενολογία, αρχιτεκτονική, παιδαγωγική
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Γκρίντζος, Νικόλας
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
φαινομενολογική προσέγγιση στα σχολικά κτίρια της Ελλάδας του 1960
Περιγραφή
Όπως κάθε χώρος, έτσι και το σχολείο, δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό του αν δεν συνδυαστεί η γεωμετρία και η υλική υπόστασή του με τον εγγενή ανθρωποκεντρικό του χαρακτήρα. Στην αρχιτεκτονική των σχολικών κτιρίων, ο σχεδιασμός προκύπτει από μια συνδυαστική πρακτική μεθόδων που σχετίζονται άμεσα, τόσο με το εκάστοτε εκπαιδευτικό σύστημα και το θεσμικό πλαίσιο αυτού, όσο και με τις σχεδιαστικές αποφάσεις που λαμβάνονται για να ενεργοποιήσουν τις βιωματικές εμπειρίες του παιδιού-χρήστη. Ο Δημήτρης Φατούρος, σε συνέντευξή του είχε αναφέρει πως «ο χώρος είναι ένα σύμπαν, ο εαυτός μας και οι άλλοι», ενώ, αναρωτώμενος για το αν υπάρχει αρχιτεκτονική χωρίς τον άνθρωπο, τονίζει πως «όλες οι κατ’ αίσθηση αντιλήψεις, όλος ο αντιληπτικός κόσμος είναι παρών στο έργο της. Η όραση, η κιναισθητική αντίληψη, η μυρωδιά, η αφή, ο ήχος».
Εντός του προαναφερθέντος πλαισίου, η παρούσα εργασία προσπαθεί να εντοπίσει και να μελετήσει τις παραμέτρους εκείνες που ενθαρρύνουν ουσιαστικά την αλληλεξαρτώμενη σχέση παιδιού-σχολικού χώρου. Έτσι, αξιοποιώντας βιβλιογραφικά τις κατευθυντήριες αρχές των κύριων εκφραστών της φαινομενολογίας του 20ου αιώνα, και προσεγγίζοντας την αρχιτεκτονική και την παιδαγωγική υπό το πρίσμα αυτής, αποπειράται η διερεύνηση της σημασίας της βιωματικής εμπειρίας του παιδιού μέσα στον χώρο, έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται και δρα μέσα σε αυτόν. Μέσω αυτής της βιβλιογραφικής περιοδολόγησης, εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο συμβάλλουν οι αρχές της φαινομενολογίας στον σχεδιασμό δύο εκ των χαρακτηριστικότερων παραδειγμάτων σχολικής αρχιτεκτονικής της δεκαετίας 1960 στην Ελλάδα. Σκοπός της εργασίας, επομένως, δεν αποτελεί η διερεύνηση περί επιτυχημένης ή αποτυχημένης σχολικής αρχιτεκτονικής των κτιρίων αυτών και, άρα, η κριτική τους, αλλά η εξέταση και η προσέγγισή τους μέσα από το πρίσμα της φαινομενολογίας. Πώς, λοιπόν, η φαινομενολογία κάνει εμφανή την παρουσία της στα δύο αυτά σχολικά κτίρια; Ποιες είναι οι αρχιτεκτονικές αποφάσεις των δημιουργών τους, που υποδεικνύουν την συμβολή της στον σχεδιασμό τους;
School building, just like any other space, is not able to deliver its purpose, if its geometry and its material existence are not combined with its inherent anthropocentric character. It is significant, also, to consider, that the design process of a school building is related directly with the combined practice of two methods. On the one hand, it is the educational system and its institutional framework that affects the decisions of the design process, while on the other hand, what is still quite important, is the activation of the living experiences of the child-user. In one of his interviews, Greek architect Dimitris Fatouros, had stated that ‘the space is a universe, ourselves and the others’, while, wondering himself about the existence of architecture without the human presence, he emphasizes that ‘all sensory perceptions, all of the perceptual world is present in her (architecture). The sight, the kinaesthetic perception, the smell, the touch, the sound’. Within the aforementioned context, the current thesis work attempts to identify and present those parameters that substantially encourage the interdependent relationship between child and school environment. Thus, applying bibliographically the guiding principles of the main phenomenology exponents of 20th century, and approaching architecture and pedagogy in this regard, the study seeks to enhance the importance of child’s living experience in space, as it is perceived from it and according to its acts within the space. Through this bibliographic periodization, the way through which phenomenology contributes to the design of two of the most important examples of school architecture at 1960s in Greece is examined. Therefore, aim of the current research is not to investigate if the school architecture of these buildings was successful or failed, but to examine and approach them through the prism of phenomenological theory. How does phenomenology theory, finally, contribute to the upgrading of these two school buildings? Which are the architects’ decisions that indicate phenomenology’s contribution to their design?
School building, just like any other space, is not able to deliver its purpose, if its geometry and its material existence are not combined with its inherent anthropocentric character. It is significant, also, to consider, that the design process of a school building is related directly with the combined practice of two methods. On the one hand, it is the educational system and its institutional framework that affects the decisions of the design process, while on the other hand, what is still quite important, is the activation of the living experiences of the child-user. In one of his interviews, Greek architect Dimitris Fatouros, had stated that ‘the space is a universe, ourselves and the others’, while, wondering himself about the existence of architecture without the human presence, he emphasizes that ‘all sensory perceptions, all of the perceptual world is present in her (architecture). The sight, the kinaesthetic perception, the smell, the touch, the sound’. Within the aforementioned context, the current thesis work attempts to identify and present those parameters that substantially encourage the interdependent relationship between child and school environment. Thus, applying bibliographically the guiding principles of the main phenomenology exponents of 20th century, and approaching architecture and pedagogy in this regard, the study seeks to enhance the importance of child’s living experience in space, as it is perceived from it and according to its acts within the space. Through this bibliographic periodization, the way through which phenomenology contributes to the design of two of the most important examples of school architecture at 1960s in Greece is examined. Therefore, aim of the current research is not to investigate if the school architecture of these buildings was successful or failed, but to examine and approach them through the prism of phenomenological theory. How does phenomenology theory, finally, contribute to the upgrading of these two school buildings? Which are the architects’ decisions that indicate phenomenology’s contribution to their design?
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Φαινομενολογία, Αρχιτεκτονική, Παιδαγωγική, σχολικά κτίρια, 1960, Phenomenology, Architecture, Pedagogy., school buildings, 1960
Θεματική κατηγορία
Αρχιτεκτονική
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Όνομα επιβλέποντος
Κοτζιά, Αικατερίνη
Εξεταστική επιτροπή
Πάνος, Απόστολος
Φιλοξενίδου, Κορνηλία
Φιλοξενίδου, Κορνηλία
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
Λεπτομέρειες μαθήματος
item.page.endorsement
item.page.review
item.page.supplemented
item.page.referenced
Άδεια Creative Commons
Άδεια χρήσης της εγγραφής: CC0 1.0 Universal