Επιθετική συμπεριφορά, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και εκρήξεις θυμού στην νηπιακή ηλικία.

dc.contributor.authorΝίκα, Αλεξίαel
dc.contributor.authorΠανταζή, Αλεξάνδραel
dc.contributor.authorΣτριμενοπούλου, Ευαγγελίαel
dc.contributor.authorΣωτηριανού, Ναταλία-Μαρίναel
dc.date.accessioned2016-09-09T08:46:48Z
dc.date.available2016-09-09T08:46:48Z
dc.date.issued2016-09-09
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/teiep/5692
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/*
dc.subjectΔιαταραχές συμπεριφοράς στα παιδιάel
dc.subjectΕπιθετικότητα στα παιδιαel
dc.titleΕπιθετική συμπεριφορά, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και εκρήξεις θυμού στην νηπιακή ηλικία.el
heal.abstractΤο ένα τρίτο των περιστατικών που αντιμετωπίζουν σήμερα οι παιδοψυχολόγοι αφορά την επιθετικότητα και την αντιδραστική συμπεριφορά που έχουν τα παιδιά. Τα παιδιά που θεωρούνται ότι είναι επιθετικά, είναι συχνά αρνητικά, ανυπάκουα, έχουν αντιδραστική και πολλές φορές προκλητική συμπεριφορά, χαρακτηρίζονται από απάθεια και αντιδράνε γενικότερα κυρίως προς τα μέλη που απαρτίζουν την οικογένειά τους, ή στους διδασκάλους τους. Επίσης πολλές φορές οι σχέσεις με τους συνομήλικους τους και γενικότερα οι διαπροσωπικές τους σχέσεις, αντιμετωπίζουν δυσκολίες εξαιτίας αυτής τους της συμπεριφοράς. Η ιδιαίτερα προκλητική συμπεριφορά του παιδιού δεν του παρέχει τη δυνατότητα να έχει κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά, κάτι το οποίο όπως είναι φυσικό, οδηγεί στην απομόνωσή του. Έτσι, αργότερα και με αυτόν τον γνώμονα, οι αντιδράσεις που συνηθίζει να έχει το παιδί, θα αποτελέσουν τη βάση για μια μη ομαλή ένταξή αυτού μέσα στο κοινωνικό σύνολο (Τριβίλα και συν., 1998). Η επιθετικότητα είναι δυνατό να ξεκινήσει εξαιτίας μιας κακόβουλης κριτικής καθώς και λεκτικής υποτίμησης. Είναι επίσης δυνατό το παιδί αυτό να γίνει στόχος ενός άλλου επιθετικού παιδιού, οπότε να αντιδράει μιμητικά. Συνήθως εκδηλώνει στην αρχή απλά ανυπακοή, έχει χαμηλή επίδοση στα σχολικά του μαθήματα και συνήθως προβαίνει σε καυγάδες ακόμη και εντός του σχολικού χώρου (Γιαννικόπουλος, 1984). Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα επιθετικά παιδιά έχουν πολύ άγχος και είναι απογοητευμένα. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα επιθετικά παιδιά κάνουν κακό στον ίδιο τους τον εαυτό. Η απομόνωση, λόγω αυτής της συμπεριφοράς, μεγαλώνει ακόμη περισσότερο τη δυστυχία, η οποία εξ’ αρχής τα είχε κάνει επιθετικά και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Είναι συνηθισμένο τα υπόλοιπα παιδιά να μην θέλουν να συναναστρέφονται με επιθετικά παιδιά με αποτέλεσμα να τα αποφεύγουν (Herbert, 1998α). Η επιθετικότητα στα νήπια θεωρείται ότι αποτελεί ένα φυσιολογικό τμήμα της διαδικασίας για την πράξη της κοινωνικοποίησης. Είναι σημαντικό να το αντιληφθεί αυτό ένας ενήλικας, έτσι ώστε να μπορέσει να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια και να παρέμβει με τον σωστό τρόπο. Η ψυχοπαθολογική επιθετικότητα διαφέρει εντελώς από τη φυσιολογική επιθετικότητα. Η ψυχοπαθολογική επιθετικότητα αποκαλύπτει ίσως την ύπαρξη κάποιων ψυχοπαθολογικών διαταραχών. Πρέπει να γίνει ο σωστός διαχωρισμός της μίας από την άλλη με τη βοήθεια κάποιου ειδικού (Μπίκος, 2004). Είναι βέβαια αρκετά δύσκολο, μιας και η παιδική επιθετική συμπεριφορά έχει διάφορους τρόπους έκφρασης. Σχετίζεται με την ηλικία, καθώς επίσης σχετίζεται άμεσα και με το γνωστικό στάδιο της ανάπτυξης που έχει το παιδί, όπως επίσης και με το κοινωνικό – οικονομικό περιβάλλον από το οποίο προέρχεται και ζει (Γκονέλα, 2004). Γενικά, το παιδί χρησιμοποιεί την επιθετικότητα με σκοπό τον «πόνο» προς κάποιο άτομο, είτε αυτός ο «πόνος» είναι σωματικός, είτε ψυχικός. Η σωματική βία μπορεί να εκφραστεί με χτυπήματα, σπρωξίματα, κλοτσιές, χρήση αντικειμένων ως όπλα, ενώ η προφορική βία μπορεί να έχει τη μορφή φωνών ή ουρλιαχτών, άσχημων χαρακτηρισμών και βρισιών. Η ψυχολογική βία από την άλλη, έρχεται μέσω απειλών, ή με την άσκηση υπερβολικής πίεσης. Το παιδί μπορεί να εμφανίσει έντονη καταστροφική συμπεριφορά, όπου μπορεί να πετάει και να σπάει αντικείμενα, ή μπορεί να χτυπάει αντικείμενα, αρκετά συχνά πόρτες. Υπάρχει τέλος και η παθητική επιθετικότητα, που αποτελείται από ειρωνική ομιλία ως προς ανταπόκριση σε αυτά που λέει κάποιος στο παιδί. Όλα τα παραπάνω, αποτελούν διάφορα είδη έκφρασης παιδικής επιθετικότητας (Μπίκος, 2004).el
heal.academicPublisherΤ.Ε.Ι. Ηπείρου, Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας, Τμήμα Προσχολικής Αγωγήςel
heal.academicPublisherIDteiep
heal.accessfree
heal.advisorNameΓκαντώνα, Γεωργίαel
heal.bibliographicCitationΝίκα, Α., κ.ά., 2016. Επιθετική συμπεριφορά, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και εκρήξεις θυμού στην νηπιακή ηλικία. Πτυχιακή εργασία. Ιωάννινα. Τ.Ε.Ι. Ηπείρου. Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας. Τμήμα Προσχολικής Αγωγής.el
heal.classificationΠαιδική ψυχολογίαel
heal.dateAvailable2024-01-06T23:17:37Z
heal.fullTextAvailabilitytrue
heal.languageel
heal.numberOfPages91
heal.publicationDate2016
heal.recordProviderΤ.Ε.Ι. Ηπείρουel
heal.typebachelorThesis

Αρχεία

Πρωτότυπος φάκελος/πακέτο

Προβολή: 1 - 1 of 1
Φόρτωση...
Μικρογραφία εικόνας
Ονομα:
Νίκα Α., κ.ά., πτυχιακή εργασία.pdf
Μέγεθος:
1.07 MB
Μορφότυπο:
Adobe Portable Document Format
Περιγραφή:
Πτυχιακή εργασία

Φάκελος/Πακέτο αδειών

Προβολή: 1 - 1 of 1
Φόρτωση...
Μικρογραφία εικόνας
Ονομα:
license.txt
Μέγεθος:
3.54 KB
Μορφότυπο:
Item-specific license agreed upon to submission
Περιγραφή: