Φαρμακευτική αντιμετώπιση του μετεγχειρητικού πόνου
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Καποτά, Ευαγγελία
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Σύντομα θα αναφέρουμε τα βασικά σημεία που αφορούν στην κλινική χρησιμότητα των επικουρικών φαρμακευτικών παραγόντων για την αντιμετώπιση του μετεγχειρητικού πόνου.
o Ωφέλιμη είναι η περιφερική χρήση παροδοσιακών οπιοειδών όπως η μορφίνη σε επεμβάσεις που προκαλούν έντονη φλεγμονή όπως οι ορθοπεδικές και οι οδοντιατρικές ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμα και νέα οπιοειδή που δεν διαπερνούν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και δεν προκαλούν συστηματικές ανεπιθύμητες ενέργειες.
o Η παρακεταμόλη είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του μετεγχειρητικού πόνου ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Δεν έχει σημαντικές ανεπιθύμητες ενέργειες. Βέβαια, υπερδοσολογία σε ασθενείς με επηρεασμένη ηπατική λειτουργία μπορεί να προκαλέσει ηπατοτοξικότητα. Η κυκλοφορία της προ-παρακεταμόλης σε ενδοφλέβιο σκεύασμα διευκολύνει την περι-εγχειρητική της χρήση στην πολυπαραγοντική αναλγησία.
o Η διπυρόνη (μεταμιζόλη) ανήκει στην ίδια κατηγορία φαρμάκων με την παρακεταμόλη και χρησιμοποιείται σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και της Ασίας σε συνδυασμό με οπιοειδή για μετεγχειρητική αναλγησία. Η πιο σημαντική ανεπιθύμητη ενέργεια είναι η ακοκκιοκυτταραιμία που περιορίζει την ευρύτερη χρήση της.
o Τα ΜΣΑΦ και οι εκλεκτικοί αναστολείς της κυκλο-οξυγενάσης 2 έχουν παρόμοια αναλγητική ισχύ και την ίδια επίδραση στη νεφρική και στην καρδιακή λειτουργία, με τους εκλεκτικούς αναστολείς να έχουν ένα πιο ασφαλές προφίλ καθώς δεν καταστρέφουν το γαστρικό βλεννογόνο και δεν επηρεάζουν τη λειτουργικότητα των αιμοπεταλίων. Προσοχή χρειάζεται στη χορήγηση τους σε αιμορραγικές επεμβάσεις ενώ σε επεμβάσεις αορτο-στεφανιαίας παράκαμψης καλύτερα να αποφεύγονται. Και οι δύο ομάδες φαρμάκων έχουν θέση στην πολυδύναμη αναλγησία αφού έχει αποδειχθεί ότι η χρήση τους συνοδεύεται από μείωση στην κατανάλωση των οπιοειδών.
o Η τραμαδόλη είναι εξαιρετικά χρήσιμη περι-εγχειρητική φαρμακευτική ουσία, γιατί είναι ήπιος αγωνιστής των μ υποδοχέων και ταυτόχρονα αναστέλλει την επαναπρόσληψη της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης. Έχει αναλγητική ισχύ αντίστοιχη της πεθιδίνης ενώ δεν προκαλεί καταστολή ή σημαντικές μεταβολές στην κινητικότητα του πεπτικού σωλήνα.
o Από τους ανταγωνιστές του NMDA υποδοχέα κλινικό όφελος παρουσιάζει η κεταμίνη. Συστηματική ενδοφλέβια χορήγηση σε υπο-αναισθητικές δόσεις (<1 mg/kg) μειώνει την μετεγχειρητική υπεραλγησία που οφείλεται αφενός στον τραυματισμό των ιστών και αφετέρου στην διεγχειρητική χρήση των οπιοειδών ελαττώνοντας με αυτό τον τρόπο την πιθανότητα μετάπτωσης του μετεγχειρητικού πόνου σε χρονιότητα. Αύξηση της δόσης συνδέεται με την εμφάνιση ψυχομιμητικών δράσεων.
o Από τις υπάρχουσες κλινικές μελέτες προκύπτει ότι η προ-εγχειρητική εφάπαξ χορήγηση 1200 mg γκαμπαμπετίνης μειώνει την μετεγχειρητική ένταση του πόνου, την μετεγχειρητική κατανάλωση οπιοειδών φαρμάκων και τις ανεπιθύμητες ενέργειες των οπιοειδών για τις πρώτες 24 μετεγχειρητικές ώρες. Περισσότερες δόσεις γκαμπαμπετίνης έχουν συνδυαστεί με υπνηλία και ζάλη. Φαίνεται, λοιπόν ότι η γκαμπαμπετίνη μπορεί να συμβάλλει αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση του μετεγχειρητικού πόνου και ίσως να αποτρέψει την μετάπτωση του σε χρονιότητα. Η προφυλακτική δράση της γκαμπαμπετίνης στον χρόνιο μετεγχειρητικό πόνο χρειάζεται πιο εκτεταμένη έρευνα. Σε ότι αφορά την πρεγκαμπαλίνη, αν και τα αποτελέσματα από τις λίγες υπάρχουσες μελέτες είναι ενθαρρυντικά περισσότερες κλινικές μελέτες πρέπει να διεξαχθούν για την εξαγωγή ασφαλέστερων συμπερασμάτων. o Η κλονιδίνη έχει ένδειξη να χορηγείται επισκληριδίως σε μικρές δόσεις ώστε να αποφεύγονται ανεπιθύμητες ενέργειες όπως καταστολή και υπόταση και σε νευρικούς αποκλεισμούς μαζί με τοπικά αναισθητικά, γιατί παρατείνει την διάρκεια δράσης τους.
o Η περι-εγχειρητική χορήγηση δεξαμεθαζόνης 8 mg μειώνει την ναυτία και τον έμετο μετά από λαπαροσκοπικές χολοκυστεκτομές και το οίδημα των ιστών μετά από αμυγδαλεκτομές. Η αναλγητική της δράση χρειάζεται μία με δύο ώρες για να εκδηλωθεί γι αυτό και πρέπει να χορηγείται εγκαίρως. Δεν συνιστάται αύξηση της παραπάνω δόσης λόγω των συστηματικών δράσεων των κορτικοειδών.
o Η επισκληρίδιος χορήγηση νεοστιγμίνης σε μικρή δόση 1-2 μg/kg παρατείνει σημαντικά το αναλγητικό αποτέλεσμα των συγχορηγούμενων οπιοειδών και τοπικών αναισθητικών. o Η διεγχειρητική χορήγηση αδενοσίνης σε δόσεις 50-500 μg/kg/min προκαλεί συνθήκες ελεγχόμενης υπότασης για όσο διάστημα χορηγείται και ταυτόχρονα μειώνει τις μετεγχειρητικές ανάγκες για αναλγησία.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Μετεγχειρητικός πόνος, Φαρμακευτική αντιμετώπιση
Θεματική κατηγορία
Πόνος
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής
Όνομα επιβλέποντος
Δαμίγος, Δημήτριος
Εξεταστική επιτροπή
Δαμίγος, Δημήτριος
Ευαγγέλου, Άγγελος
Καλφακάκου, Βασιλική
Ευαγγέλου, Άγγελος
Καλφακάκου, Βασιλική
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Βιβλιογραφία : σ. 49-62 σ.
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
62 σ.