Συμβίωση Ελλήνων και Οθωμανών στη Χίο πριν από το 1822
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Καραβόλου, Ειρήνη
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
η τύχη των αιχμαλώτων και η εικόνα των Οθωμανών Τούρκων ως Άλλων στις αφηγήσεις της καταστροφής και σε άλλες πηγές του 19ου αιώνα
the fate of the captives and the picture of the Ottoman Turks as Others in the narratives of the destruction of Chios and other relevant sources of the 19th century
the fate of the captives and the picture of the Ottoman Turks as Others in the narratives of the destruction of Chios and other relevant sources of the 19th century
Περιγραφή
Η σφαγή της Χίου και η μαζική αιχμαλωσία του ορθόδοξου πληθυσμού του νησιού που ακολούθησε, αποτελεί μία μελανή σελίδα στη νεότερη ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία. Η ειρηνική συμβίωση των χριστιανών και των μουσουλμάνων κατοίκων του νησιού μέχρι το 1822, σε καμία περίπτωση δεν προοιώνιζε την καταστροφή που ακολούθησε. Η πολιτισμική, οικονομική και πνευματική ανάπτυξη της Χίου, απότοκο ως ένα βαθμό, των προνομίων που παραχωρήθηκαν από το Σουλτάνο το 1567, ένα χρόνο μετά από την οθωμανική κατάκτηση, κατέστησαν τη Χίο «Παράδεισο της Ανατολής», σύμφωνα με τα λεγόμενα των περιηγητών. Σε αυτό το περιβάλλον, δημιουργήθηκε ένας ιδιαίτερος τύπος γυναίκας, η Χιώτισσα, η οποία, κατά τη διάρκεια των γεγονότων, θα υποστεί την πιο τραγική μοίρα. Η μορφή συμβίωσης Ελλήνων και Τούρκων, σε όλες της τις εκφάνσεις, περιγράφεται με τον πιο εκφραστικό και άμεσο τρόπο στα χιακά δημοτικά τραγούδια. Η τραγωδία της αιχμαλωσίας των αμάχων, κατά κύριο λόγο γυναικών και παιδιών, η σχέση των ιδιοκτητών με τους δούλους τους και οι προσπάθειες εξισλαμισμού των περισσοτέρων, παρουσιάζονται μέσα από τις αφηγήσεις των ιδίων των πρωταγωνιστών, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια αμφισβήτησης για την αλήθεια που εμπεριέχουν ακόμη και στους πιο δύσπιστους μελετητές. Οι τιμές των αιχμαλώτων ποικίλουν, ανάλογα με την ηλικία, την ομορφιά, τη σωματική διάπλαση και φυσικά την καταγωγή. Ακολουθούμε τους αιχμαλώτους από τη στιγμή της σύλληψης, κατά τη μεταφορά τους στα σκλαβοπάζαρα στα μεγάλα κέντρα της Oθωμανικής Αυτοκρατορίας, κυρίως στη Σμύρνη, την Κων/πολη, την Αλεξάνδρεια και το Κάιρο, αλλά και στα ενδότερα. Παρακολουθούμε τη διαβίωσή στο χαρέμι και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τις απεγνωσμένες προσπάθειές τους να δραπετεύσουν. Επιπλέον, περιγράφουμε το δίκτυο κινητοποίησης για τον εντοπισμό και την απολύτρωση των Χίων αιχμαλώτων με τη συνδρομή των συγγενών τους, των Πατριαρχείων της Κων/πολης, της Αλεξάνδρειας και της Αντιόχειας, του δικτύου των Χίων εμπόρων και των Χίων των παροικιών. Η ένταξη των Χίων πρώην αιχμαλώτων στο περιβάλλον της πατρίδας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι μία παράμετρος που έχει ελάχιστα μελετηθεί, λόγω έλλειψης πηγαϊκού υλικού. Οι προσπάθειες του Καποδίστρια και του Όθωνα αργότερα, καθώς και η συνδρομή των Μεγάλων Δυνάμεων για την απολύτρωση όλων των Ελλήνων αιχμαλώτων του Αγώνα της ανεξαρτησίας, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Παρά τις καλές προθέσεις, οι οποίες, στην περίπτωση των Μεγάλων δυνάμεων, ήταν αδιαμφισβήτητα συνδεδεμένες με τα συμφέροντά τους, τα αποτελέσματα του εντοπισμού και της απολύτρωσης των αιχμαλώτων δεν ήταν τα αναμενόμενα. Δυστυχώς, η δουλεία ως φαινόμενο δεν εξαλείφθηκε τον 19ο αι, αλλά εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι σήμερα, με θύματα κυρίως γυναίκες και παιδιά, παρά τους αιματηρούς αγώνες για τη διασφάλιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.Η προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε την αλήθεια μέσα από τη βιωμένη εμπειρία των αυτοπτών μαρτύρων θεωρούμε ότι, ως ένα βαθμό επετεύχθη. Πιστεύουμε ωστόσο ότι η μελέτη για την τύχη των Χίων αιχμαλώτων πρέπει να συνεχιστεί μέσα από πηγές που δε συμπεριλήφθηκαν στην παρούσα έρευνα, οι οποίες θα ολοκληρώσουν την εικόνα της αιχμαλωσίας ή θα την ανατρέψουν εν μέρει.
The massacres of Chios and the ensuing capture of the Christian orthodox inhabitants of the island, constitutes a tragic scar on the face of Modern Greek and European history. The peaceful co-existence of the Christian and Muslim communities of the island until 1822, could, in no way, foreshadow the disaster that followed. The cultural, economic and intellectual blossoming of Chios, resulting, up to a point, from the privileges granted by the Sultan in 1567, a year after the ottoman conquest of the island renders credible the appellation ‘Paradise of the East’, which travelers ascribed to Chios. In this millieu, a special genre of woman was created, the Chian woman, who, during the events of that period, was to suffer a most tragic fate: the capture and loss of her beloved people. The form of coexistence of the Greeks and Turks of Chios, in all its manifestations, is described in the most vivid and expressive way in the folk songs of the island. The tragedy of the capture of the non-combatants, mainly women and children, the relationships between masters and slaves, the attempts at islamization (which was the avowed aim of their masters) are presented through the narrations of the protagonists themselves, leaving no room for doubt, even to the most skeptical researcher, about the reality of the description. At the slave-markets the selling price varied according to the age, the beauty, the robustness and especially the origin of the human merchandise. We have been watching the captives from the very first moments of their arrest, their transportation to the trade-markets of the big cities of the ottoman Empire (mainly Smyrna, Constantinople, Alexandria, Cairo), but also further island, their daily life in the harems and - sometimes- their desperate attempts to escape. Further, we describe the mobilization network for the identification, tracing and liberation of the Chian captives with the assistance of their relatives, of the Patriarchates of Contantinople, Alexandria and Antiocheia and of the network of Chian merchants and the Chian communities in Europe. The re-integration of the Chian captives back into the life of the homeland is a subject of particular interest and is a parameter which has barely been researched into, due to the scarcity of relevant evidence.The efforts by Capodistria, and later by Othon, and the involvement of the Great Powers in the cause of liberating all Greeks captured during the War of Independence are also of particular interest. Despite good intentions, which, in the case of the Great Powers, were undoubtedly linked to their own interests, the results of the efforts for the tracing and liberation of the captives of the Greek War of Independence did not live up to expectations.Unfortunately, slavery was not eliminated in the 19th century and it still exists with victims mainly women and children, as if the blood-stained struggles for human rights never took place. We believe that, in this study, our effort to reach the truth through the research and citing of the personal experience of the captives was, as far as possible, successful. In conclusion, we believe that the research into the fate of the Chian captives must be carried on, using sources that are not included in this present study. This will complete the picture of captivity or even undo it to a certain extend.
The massacres of Chios and the ensuing capture of the Christian orthodox inhabitants of the island, constitutes a tragic scar on the face of Modern Greek and European history. The peaceful co-existence of the Christian and Muslim communities of the island until 1822, could, in no way, foreshadow the disaster that followed. The cultural, economic and intellectual blossoming of Chios, resulting, up to a point, from the privileges granted by the Sultan in 1567, a year after the ottoman conquest of the island renders credible the appellation ‘Paradise of the East’, which travelers ascribed to Chios. In this millieu, a special genre of woman was created, the Chian woman, who, during the events of that period, was to suffer a most tragic fate: the capture and loss of her beloved people. The form of coexistence of the Greeks and Turks of Chios, in all its manifestations, is described in the most vivid and expressive way in the folk songs of the island. The tragedy of the capture of the non-combatants, mainly women and children, the relationships between masters and slaves, the attempts at islamization (which was the avowed aim of their masters) are presented through the narrations of the protagonists themselves, leaving no room for doubt, even to the most skeptical researcher, about the reality of the description. At the slave-markets the selling price varied according to the age, the beauty, the robustness and especially the origin of the human merchandise. We have been watching the captives from the very first moments of their arrest, their transportation to the trade-markets of the big cities of the ottoman Empire (mainly Smyrna, Constantinople, Alexandria, Cairo), but also further island, their daily life in the harems and - sometimes- their desperate attempts to escape. Further, we describe the mobilization network for the identification, tracing and liberation of the Chian captives with the assistance of their relatives, of the Patriarchates of Contantinople, Alexandria and Antiocheia and of the network of Chian merchants and the Chian communities in Europe. The re-integration of the Chian captives back into the life of the homeland is a subject of particular interest and is a parameter which has barely been researched into, due to the scarcity of relevant evidence.The efforts by Capodistria, and later by Othon, and the involvement of the Great Powers in the cause of liberating all Greeks captured during the War of Independence are also of particular interest. Despite good intentions, which, in the case of the Great Powers, were undoubtedly linked to their own interests, the results of the efforts for the tracing and liberation of the captives of the Greek War of Independence did not live up to expectations.Unfortunately, slavery was not eliminated in the 19th century and it still exists with victims mainly women and children, as if the blood-stained struggles for human rights never took place. We believe that, in this study, our effort to reach the truth through the research and citing of the personal experience of the captives was, as far as possible, successful. In conclusion, we believe that the research into the fate of the Chian captives must be carried on, using sources that are not included in this present study. This will complete the picture of captivity or even undo it to a certain extend.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Χίος, Αιχμαλωσία, Οθωμανική Κατάκτηση, Σφαγή, Αιχμάλωτοι, Δουλεία, Οθωμανός, Εξισλαμισμός, Άμαχοι, Μεγάλες Δυνάμεις, Ελληνική Επανάσταση, 1822, Ανθρώπινα δικαιώματα, Αυτόπτης μάρτυρας, Μαρτυρίες, Σκλαβοπάζαρα, Το δίκτυο των Χίων εμπόρων, Επανένταξη, Απολύτρωση, Chios, Destruction, Massacre, Captivity, Captives, Capture, Slavery, Ottoman, Ottoman conquest, Islamization, Non-combatants, Great Power, War of Independence, Ηuman rights, Eyewitness, Narratives, Slave-markets, The network of Chian merchants, Re-integration, Liberation
Θεματική κατηγορία
Χίος (Ελλάδα) -- Ιστορία -- 19oς αι.
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας
Όνομα επιβλέποντος
Νικολάου, Γεώργιος
Εξεταστική επιτροπή
Νικολάου, Γεώργιος
Κόμης, Κωνσταντίνος
Αναστασόπουλος, Νικόλαος
Μανδυλαρά, Άννα
Φλιτούρης, Λάμπρος
Ευθυμίου, Μαρία
Χρήστου, Αθανάσιος
Κόμης, Κωνσταντίνος
Αναστασόπουλος, Νικόλαος
Μανδυλαρά, Άννα
Φλιτούρης, Λάμπρος
Ευθυμίου, Μαρία
Χρήστου, Αθανάσιος
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Βιβλιογραφία: σ. 362-389
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
493 σ.