Ηρακλής μαινόμενος και Hercules furens
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Γιοβανόπουλος, Δημήτριος Γ.
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Φιλολογίας
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Σκοπός της μεταπτυχιακής μας διατριβής είναι η μελέτη των δύο ομότιτλων και ομόθεμων έργων των Ευριπίδη και Σενέκα με τίτλο Ἡρακλῆς μαινόμενος και Hercules furens αντίστοιχα. Η μελέτη επικεντρώθηκε σε τέσσερα βασικά θέματα, τα οποία, κατά τη γνώμη μας, αποδεικνύουν πως το έργο του Σενέκα δεν είναι μια στείρα αντιγραφή του ελληνικού προτύπου. Αναμφίβολα, βασίζεται σε μια προϋπάρχουσα και ιδιαίτερα γνωστή μυθολογική παράδοση, εν τούτοις το έργο του δασκάλου του Νέρωνα είναι μοναδικό και προσαρμόζεται στα δεδομένα του 1ου μ.Χ. αιώνα. Στο πρώτο κεφάλαιο επικεντρωθήκαμε στην παρουσία της Juno στον πρόλογο του Hercules furens. Με βάση τον προγενέστερο και σύγχρονο κριτικό λόγο, αλλά και με δεδομένη την ταύτιση του Νέρωνα με τον μεγαλύτερο ήρωα της αρχαίας ελληνική μυθολογίας προσεγγίσαμε την πρώτη και μοναδική κάθοδο μιας θεάς στα έργα του Σενέκα ως παράλληλο της μητέρας του Νέρωνα, Αγριππίνας, της οποίας η φιλοδοξία για εξουσία και δύναμη την οδήγησε να κατατρέχει τον ίδιο της τον γιο με τον ίδιο τρόπο που η Ήρα καταδίωκε τον Ηρακλή. Στη συνέχεια μελετήσαμε τα πιο γνωστά και περίφημα περιστατικά της ζωής του ήρωα, που δεν είναι άλλα από τους δώδεκα άθλους. Παρατηρήσαμε ότι ο Ευριπίδης τονίζει τον πολιτισμικό και ενωτικό χαρακτήρα του Ηρακλή, την ιδιότητά του ως εγγυητή της ειρήνης και της ελευθερίας. Από την άλλη πλευρά, στον Σενέκα οι άθλοι αποτελούν τον συμβολισμό της πορείας προς την καταστροφή, εξαιτίας του κομπασμού και του ανοσιότητας. Όσον αφορά στον χαρακτήρα του Ηρακλή, ο έλληνας τραγικός ποιητής παρουσιάζει την ανθρώπινη πλευρά του, την στοργή, την ευσέβεια, ενώ ο Σενέκας δραματοποιεί το στωικό παράδειγμα προς αποφυγή, το οποίο θα έπρεπε να μην ακολουθήσει ο Νέρων. Τέλος, ασχοληθήκαμε με τις διαφορές στην πολιτική διάσταση του τέλους των δύο δραμάτων. Ασφαλώς, οι θεατές του 5ου αιώνα θα κολακεύονταν με την παρουσία του τοπικού τους ήρωα ως εκείνου που δίνει την λύση στο βάσανο και την ατυχία του Ηρακλή. Από την άλλη πλευρά, ο Σενέκας στο τέλος του δράματος προσφέρει τον τελικό ορισμό της virtus, στον οποίο θα πρέπει να βασιστεί ο Νέρων, προκειμένου να αποτελέσει έναν ικανό μονάρχη.
The purpose of our master's thesis is the study of the two homonymous and of the same theme works of Euripides and Seneca entitled Ἡρακλῆς μαινόμενος and Hercules furens respectively. The study focused on four key issues, which, in our opinion, prove that Seneca's work is not a sterile copy of the Greek model. Undoubtedly, it is based on a pre-existing and well-known mythological tradition, however the work of Nero's teacher is unique and adapts to the data of the 1st AD century. In the first chapter we focused on Juno's presence in the preface to Hercules furens. Based on the earlier and modern critical discourse, but also given the identification of Nero with the greatest hero of ancient Greek mythology, we approached the first and only descent of a goddess in the works of Seneca as a parallel to Nero's mother, Agrippina, whose ambition for power and strength led her to pursue her own son in the same way that Hera persecuted Hercules. Then we studied the most famous events of the hero’s life, which are none other than the twelve feats. We have noticed that Euripides emphasizes the cultural and unifying character of Hercules, his capacity as a guarantor of peace and freedom. On the other hand, in Seneca the feats are the symbol of the path to destruction, due to compassion and immunity. As for the character of Hercules, the Greek tragic poet presents his human side, affection, piety, while Seneca dramatizes the stoic example to be avoided, which Nero should not follow. Finally, we dealt with the differences in the political dimension of the end of the two dramas. Of course, the spectators of the 5th century ΒC would be flattered by the presence of their local hero as the one who gives the solution to the suffering and misfortune of Hercules. On the other hand, Seneca at the end of the drama offers the final definition of virtus, on which Nero must rely in order to be a capable monarch.
The purpose of our master's thesis is the study of the two homonymous and of the same theme works of Euripides and Seneca entitled Ἡρακλῆς μαινόμενος and Hercules furens respectively. The study focused on four key issues, which, in our opinion, prove that Seneca's work is not a sterile copy of the Greek model. Undoubtedly, it is based on a pre-existing and well-known mythological tradition, however the work of Nero's teacher is unique and adapts to the data of the 1st AD century. In the first chapter we focused on Juno's presence in the preface to Hercules furens. Based on the earlier and modern critical discourse, but also given the identification of Nero with the greatest hero of ancient Greek mythology, we approached the first and only descent of a goddess in the works of Seneca as a parallel to Nero's mother, Agrippina, whose ambition for power and strength led her to pursue her own son in the same way that Hera persecuted Hercules. Then we studied the most famous events of the hero’s life, which are none other than the twelve feats. We have noticed that Euripides emphasizes the cultural and unifying character of Hercules, his capacity as a guarantor of peace and freedom. On the other hand, in Seneca the feats are the symbol of the path to destruction, due to compassion and immunity. As for the character of Hercules, the Greek tragic poet presents his human side, affection, piety, while Seneca dramatizes the stoic example to be avoided, which Nero should not follow. Finally, we dealt with the differences in the political dimension of the end of the two dramas. Of course, the spectators of the 5th century ΒC would be flattered by the presence of their local hero as the one who gives the solution to the suffering and misfortune of Hercules. On the other hand, Seneca at the end of the drama offers the final definition of virtus, on which Nero must rely in order to be a capable monarch.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Ευριπίδης, Σενέκας, Ηρακλής, Θέατρο, Euripides, Seneca, Hercules, Theater
Θεματική κατηγορία
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ.
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Φιλολογίας
Όνομα επιβλέποντος
Χουλιαρά-Ραΐου, Ελένη
Εξεταστική επιτροπή
Χουλιαρά-Ραΐου, Ελένη
Ραΐος, Δημήτριος
Πολυμεράκης, Φώτιος Κ.
Ραΐος, Δημήτριος
Πολυμεράκης, Φώτιος Κ.
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Φιλολογίας
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Βιβλιογραφία: 76-82
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
82 σ.
Λεπτομέρειες μαθήματος
item.page.endorsement
item.page.review
item.page.supplemented
item.page.referenced
Άδεια Creative Commons
Άδεια χρήσης της εγγραφής: Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States