Detecting Historicity in the Fictitious: Giambattista Piranesi's Fantastic Architecture as Narrative
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Ioannidis, K.
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
ASCA Press
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
non peer-reviewed
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Travelling Concepts III. Memory, Narrative, Image
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Στη μελέτη αυτή χρησιμοποιώ εργαλεία της αφηγηματολογίας (Gerard Genette, Mieke Bal) για να ερευνήσω τις τεχνικές απόδοσης της έννοιας του χρόνου στην εικόνα. Ξεκινώ από σύγχρονες ψηφιακές αποκαταστάσεις μνημείων για εκπαιδευτικούς σκοπούς, που ακινητοποιώντας το κτίσμα σε μια «ιδανική» στιγμή παρουσιάζουν μια μάλλον «παγωμένη» εικόνα του. Με αφορμή τις αναπαραστάσεις του είδους, οι οποίες ίσως επειδή στερούνται αφηγηματικής λειτουργίας θεωρούνται γενικά ως αληθοφανείς αποκαταστάσεις, προχωρώ στη συνέχεια στην εικονοπλασία του Piranesi, που η βιβλιογραφία χαρακτηρίζει γενικά ως «φανταστική». Εφαρμόζω μια εκ του σύνεγγυς ανάγνωση σε δύο αντιπροσωπευτικά χαρακτικά του: εξετάζονται μια ρωμαϊκή veduta και ένα τύπωμα από τη σειρά Carceri. Γίνεται προσπάθεια να εντοπιστούν τα στοιχεία εκείνα της οπτικής σύνταξης που μπορούν να χαρακτηρίσουν την εικόνα ως αφήγηση και εκείνα που αναιρούν μια τέτοιου είδους λειτουργία. Επιχειρώ να δείξω ότι τα χαρακτικά του Piranesi δεν μπορούν να θεωρηθούν αφηγήματα με τη συμβατική έννοια του όρου για το λόγο ότι η ενότητα χώρου - χρόνου και πλοκής υπονομεύεται διαρκώς με ποικίλους μηχανισμούς. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν το ευρηματικό παιχνίδι που στήνει ο Piranesi με τις κλίμακες των αρχιτεκτονικών καταλοίπων αλλά κυρίως η ιδιόμορφη ποιητική της φθοράς που σμιλεύει πάνω στις επιφάνειες τους, όπου φύση και χρόνος χαράζουν τη μνήμη της ύλης. Ακριβώς δε το τελευταίο τούτο στοιχείο, η κίνηση του χρόνου που υποβάλλεται έντονα παντού στις οξυγραφίες του είναι και ο λόγος τελικά που μια τέτοια εικονογραφία δεν θεωρείται πιστή, αληθοφανής, αρχαιολογική αποκατάσταση παρόμοια με εκείνες που όπως είδαμε πιο πάνω «παγώνουν» τη στιγμή. Θεωρώντας ότι αυτό συνιστά εν μέρει παράδοξο καθώς η αίσθηση του χρόνου είναι μια σημαντική πτυχή της ίδιας της ιστορικότητας, ολοκληρώνω τη μελέτη αναζητώντας δυνατότητες αντιμετώπισής του. Kαταλήγω ότι ζητούμενο θα ήταν εικόνες, όπου οι στρατηγικές του Piranesi θα μπορούσαν να επενδύσουν μια ρεαλιστική και ταυτόχρονα πλούσια σε ιστορική αίσθηση αποκατάσταση του ιστορικού μνημείου.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Θεματική κατηγορία
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Όνομα επιβλέποντος
Εξεταστική επιτροπή
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Καλών Τεχνών. Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης