Η Αριστερά και το ρεμπέτικο
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Παπαδόπουλος, Νικόλαος
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Τ.Ε.Ι. Ηπείρου, Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Οι ρεμπέτες ήταν μια περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα. Τα τραγούδια τους αντλούσαν θεματολογία από την καθημερινή τους ζωή. Μέρος της θεματολογίας αποτελούσαν: ο έρωτας, η φτώχεια, το χασίς, τα νταηλίκια, απλά καθημερινά περιστατικά και διάφορα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα που κέντριζαν την προσοχή του ρεμπέτη. Την ίδια εποχή ( το πρώτο μισό του περασμένου αιώνα) συνυπήρχε μια άλλη περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα, οι κομμουνιστές. Κάποιοι ρεμπέτες ήταν και κομμουνιστές. Ήταν όμως όλοι; Η Αριστερά εκείνη την εποχή αποδεχόταν ή απέρριπτε το ρεμπέτικο; Τελικά αυτές οι δύο περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες ταυτίζονταν; Πολιτικά σχόλια θα συναντήσει κανείς σε ρεμπέτικα τραγούδια. Αυτά όμως ταυτίζονταν πάντα με τις θέσεις της Αριστεράς; Είχαν συνειδητή πολιτική σκοπιμότητα; Αποτελούσαν μέσα πολιτικής προπαγάνδας; Ή μήπως ήταν κατά κύριο λόγο "απονήρευτες" λαϊκές δημιουργίες; Ωστόσο, μετά την αναβίωση του ρεμπέτικου τη δεκαετία του '70, η Αριστερά το οικειοποιήθηκε και το προβάλλει πλέον σαν πολιτικό τραγούδι. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και από τη δικτατορία του 1967 που οικειοποιήθηκε το δημοτικό τραγούδι. Δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις τα δύο μουσικά είδη αποκόπηκαν από το φυσικό τους πλαίσιο και προσέλαβαν ένα φαντασιακό. Σ' αυτή την έρευνα προσπαθούμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα που προαναφέρθηκαν έχοντας ως κύριο στόχο να εντοπίσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση ρεμπέτη - κομμουνιστή και αυτή του ρεμπέτικου με την Αριστερά.
Πιο συγκεκριμένα, στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζεται συνοπτικά η παρουσία της Αριστεράς στην Ελλάδα από το 1917. Επίσης, αναπτύσσεται η δράση των κομμουνιστών εκείνης της εποχής στην Ελλάδα η οποία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους ( η οποία σχετίζεται άμεσα με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και σε μεγάλο βαθμό κατευθύνεται από αυτές ) . Παρουσιάζεται συνοπτικά η ιδεολογία των αριστερών της εποχής καθώς και η επιρροή που δέχεται από την ηγεσία της και κατ’ επέκταση από την Αριστερά του εξωτερικού.
Στο δεύτερο κεφάλαιο επιχειρείται ένας συνοπτικός προσδιορισμός του ρεμπέτικου. Παρουσιάζονται συνοπτικά τα μορφολογικά – μουσικολογικά χαρακτηριστικά του ρεμπέτικου καθώς και τα κοινωνιολογικά και ανθρωπολογικά στοιχεία που συνθέτουν το χαρακτήρα του ρεμπέτη και της κοινωνίας των ρεμπετών στην οποία γεννήθηκε και άνθισε το μουσικό είδος που μελετάμε. Επίσης, αναφέρονται οι κοινωνικές συνθήκες κάτω από τις οποίες σχηματίστηκε το ρεμπέτικο. Στο τέλος του κεφαλαίου γίνεται μια πρώτη νύξη της σχέσης των ρεμπετών με την πολιτική και τον ( παράνομο τότε χώρο της Αριστεράς ) που μας εισάγει ομαλά στο επόμενο κεφάλαιο.
Το τρίτο κεφάλαιο είναι ίσως το σημαντικότερο της παρούσας έρευνας αφού κατά την ανάπτυξή του προκύπτουν όλες οι απαντήσεις στα ερωτήματα που προαναφέρθηκαν και αποτελούν το ζητούμενο της εργασίας. Σ’ αυτό πραγματοποιείται η ανάλυση της σχέσης των δύο περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, ρεμπετών και αριστερών όπως προκύπτει από τις πηγές που υπάρχουν στη διάθεση μας και αναλύονται οι αιτίες περιθωριοποίησης τους. Εξετάζεται η σταδιακή κοινωνικοπολιτική και ιδεολογική μετατόπιση των δύο χώρων. Έτσι, εξηγούνται οι λόγοι που οδήγησαν στη λαθεμένη σύνδεση αυτών των δύο στο φαντασιακό του σύγχρονου Έλληνα. Επίσης, αναφέρονται τα φαντασιακά στοιχεία που προσδόθηκαν στο ρεμπέτικο κατά την αναβίωση του στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και συνετέλεσαν στη διαμόρφωση αυτής της σύνδεσης.
Με όλα αυτά φτάνουμε στα συμπεράσματα της έρευνάς μας. Μιας έρευνας που το αντικείμενό της δεν έχει αναζητηθεί όσο θα έπρεπε και αν αναλογιστούμε την ποσότητα της βιβλιογραφίας για το ρεμπέτικο είναι προφανώς δυσανάλογη συγκριτικά με τα κείμενα που σχετίζονται με το θέμα της εργασίας μας. Επίσης, κατά την εκπόνηση αυτής της έρευνας συναντήσαμε και πολλά κείμενα που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα προσπαθώντας να παρουσιάσουν, όπως προαναφέρθηκε, το ρεμπέτικο ως πολιτικό τραγούδι της Αριστεράς. Ο κυριότερος λόγος που συμβαίνουν αυτά, όπως προκύπτει από την παρούσα έρευνα, είναι ότι η αναβίωση του ρεμπέτικου στα τέλη της δεκαετίας του 1970 πραγματοποιήθηκε κυρίως από εκπροσώπους του χώρου της Αριστεράς και αποσκοπούσε σε μεγάλο βαθμό στην προσπάθεια οικειοποίησης και εκμετάλλευσης του ρεμπέτικου από τη συγκεκριμένη πολιτική παράταξη.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Λαϊκή μουσική, Ρεμπέτικα τραγούδια, Ρεμπέτες, Κομμουνιστές, Αριστερά
Θεματική κατηγορία
Ρεμπέτικα τραγούδια -- Πολιτικές απόψεις, Ρεμπέτικα τραγούδια -- Ιστορία και κριτική
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Τ.Ε.Ι. Ηπείρου, Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής
Όνομα επιβλέποντος
Σκουλίδας, Ηλίας
Εξεταστική επιτροπή
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Τ.Ε.Ι. Ηπείρου
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
62
Λεπτομέρειες μαθήματος
item.page.endorsement
item.page.review
item.page.supplemented
item.page.referenced
Άδεια Creative Commons
Άδεια χρήσης της εγγραφής: Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα