Επιδημιολογία της νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας στην Ήπειρο 15 ετών
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Κιτσούλης, Γεώργιος
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
αναδρομική μελέτη
Περιγραφή
Η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα είναι η πιο συχνή νόσος του συνδετικού ιστού και μία από
τις συχνότερες χρόνιες ασθένειες της παιδικής ηλικίας που μπορεί ν’ αφήσει μόνιμες
αναπηρίες. Όλο το θεραπευτικό πρόγραμμα αντιμετώπισης της νόσου είναι υποστηρικτικό,
δεν επιφέρει δηλαδή ίαση. Για να τεθούν υπό έλεγχο οι κλινικές εκδηλώσεις της νόσου και
να προληφθούν οι δυσμορφίες και οι παραμορφώσεις εφαρμόζεται ένα πρόγραμμα με
συντηρητικά μέσα. Σε αυτό εξέχουσα θέση κατέχει η φυσιοθεραπεία.
Επειδή η Νεανική Ιδιοπαθής Αρθρίτιδα αποτελεί μια ετερογενή ομάδα με μεγάλη
ποικιλομορφία συμπτωμάτων έχουν προταθεί διάφορα κριτήρια ταξινόμησης της νόσου.
Υπάρχουν τρεις κύριες μορφές εκδήλωσής της: η πολυαρθρική, η ολιγοαρθρική και η
συστηματική. Η τελική κλινική εικόνα της νόσου διαμορφώνεται μετά τους έξι μήνες από
την εισβολή της. Η συχνότητα της πολυαρθρικής μορφής κυμαίνεται γύρω στο 20-30% και
αρχίζει με προσβολή 5 ή περισσοτέρων αρθρώσεων. Η ολιγοαρθρική μορφή έχει συχνότητα
εμφάνισης περίπου 30-40% και εκδηλώνεται σε 4 ή λιγότερες αρθρώσεις, ενώ η
συστηματική μορφή εμφανίζεται περίπου στο 12-14 % των περιστατικών. Η νόσος έχει περιγραφεί και στα δύο φύλα σε όλες τις φυλές και τα γεωγραφικά πλάτη. Η
συχνότητα εμφάνισης κυμαίνεται από 2 – 19,6 ανά 100.000 κατοίκους ανά έτος.
Γενικά στα κορίτσια η νόσος συναντάται δύο φορές πιο συχνά απ’ ότι στα αγόρια εκτός από
την συστηματική μορφή όπου η συχνότητα εμφάνισης και στα δύο φύλα είναι περίπου η ίδια.
Τα αίτια εμφάνισης της νεανικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι άγνωστα. Υπάρχουν όμως
κάποιοι παράγοντες, οι οποίοι πιθανώς να έχουν κάποιο ρόλο στην αιτιοπαθογένεια της
νόσου. Αυτοί είναι: η μόλυνση, το τραύμα, το stress και η κληρονομική προδιάθεση.
Η κλινική εικόνα στα παιδιά είναι παρόμοια με αυτή της ρευματοειδούς αρθρίτιδας στους
ενήλικες. Πόνος υπάρχει πιο συχνά κατά την κίνηση, εντοπίζεται κατά την ψηλάφηση μαζί
με οίδημα στην άρθρωση και μπορεί να είναι και η μοναδική ένδειξη της νόσου. Η μυϊκή ατροφία του τετρακέφαλου είναι ένα χαρακτηριστικό παθογνωμικό εύρημα στη
νόσο. Η πολύ γρήγορη ατροφία του θέναρος και του οπισθέναρος είναι αρκετά συχνή και
εμφανής και οδηγεί σε ελαττωμένη ικανότητα σύσφιξης.
Επίσης παρατηρείται βράχυνση των καμπτήρων και έσω στροφέων του ισχίου και των
καμπτήρων του γόνατος.
Εμφανίζεται συχνά περιορισμός της τροχιάς κίνησης στην άρθρωση του γόνατος με απώλεια
της έκτασης στην πηχεοκαρπική και στην ποδοκνημική με περιορισμό της ραχιαίας κάμψης.
Οι αρθρώσεις της άκρας χείρας είναι ένα από τα κύρια προβλήματα του παιδιού με Ν.Ι.Α..
Οι σπονδυλικές διαρθρώσεις της αυχενικής μοίρας επηρεάζονται από τα πρώτα στάδια της
νόσου και οδηγούν σε περιορισμό της κίνησης, κυρίως της έκτασης.
Οι συνήθεις παραμορφώσεις είναι: ωλένια απόκλιση στον καρπό (πηχεοκαρπική) και ελαφρά
κερκιδική απόκλιση των μετα-καρπο-φαλαγγικών αρθρώσεων, βλαισότητα του γόνατος και
βλαισότητα της πτέρνας με πλατυποδία. Οι στόχοι της φυσιοθεραπευτικής αποκατάστασης στους ασθενείς με Ν.Ι.Α. ποικίλουν
ανάλογα με τη μορφή της νόσου και με την ένταση των συμπτωμάτων. Ο βασικός στόχος
είναι η βελτίωση των υπαρχόντων συμπτωμάτων και η διατήρηση της λειτουργικής
ικανότητας, η οποία θα οδηγήσει στην καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής. Συχνά στα παιδιά
με μονοαρθρίτιδα, η φυσιοθεραπευτική παρέμβασή σε συνδυασμό με την φαρμακευτική
αγωγή και τους νάρθηκες μπορεί να υποστρέψει τα συμπτώματα παρ’ ότι, όπως αναφέρθηκε,
η νόσος δεν θεωρείται ιάσιμη.
Μετά από αιφνίδια έξαρση της νόσου, κατά την οποία το παιδί πρέπει να νοσηλευτεί, η
παρέμβασή μας είναι εντατική με στόχο την επαναφορά της λειτουργικής του ικανότητας,
στην προ της εισαγωγής του κατάσταση.
Σημαντικό ρόλο στην επίτευξη των στόχων μας παίζει η άσκηση. Αυτό που δείχνουν οι λίγες
μελέτες που έχουμε εντοπίσει και αφορούν το ρόλο της στη νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα, είναι
ότι όχι μόνο είναι ακίνδυνη για την έξαρση των συμπτωμάτων αλλά μας δίνει και καλά
αποτελέσματα.
Η υδροκινησιοθεραπεία είναι η πλέον ευχάριστη και αποτελεσματική μορφή άσκησης για την
αντιμετώπιση των μυοσκελετικών προβλημάτων. Το νερό παρέχει ένα άριστο περιβάλλον
άσκησης για παιδιά με χρόνια ιδιοπαθή αρθρίτιδα. Παρόλο που το θεραπευτικό πρόγραμμα είναι υποστηρικτικό τα αποτελέσματα είναι
ιδιαίτερα ικανοποιητικά για το σύνολο των παιδιών. Τους προσφέρει καλή ποιότητα ζωής και
δεν αποκόβονται από τις δραστηριότητες της ηλικίας τους με απρόβλεπτες συνέπειες στην
ψυχοκινητική τους ανάπτυξη. Σήμερα δεν συναντούμε συχνά τις ατροφίες του παρελθόντος.
Με την φαρμακευτική αγωγή, τις χειρουργικές επεμβάσεις, τους νάρθηκες και την
φυσιοθεραπευτική παρέμβαση δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά με Ν.Ι.Α. να βγουν από το
περιθώριο όπου η νόσος θα μπορούσε να τα οδηγήσει.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Νεανική ιδιοπαθούς αρθρίτιδα
Θεματική κατηγορία
Αρθρίτιδα
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής
Όνομα επιβλέποντος
Αλαμάνος, Ιωάννης
Εξεταστική επιτροπή
Δαμίγος, Δημήτριος
Ευαγγέλου, Άγγελος
Καλφακάκου, Βασιλική
Ευαγγέλου, Άγγελος
Καλφακάκου, Βασιλική
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Βιβλιογραφία : σ. 50-53
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
53 σ.