Το όπιο και η χρήση του ανά τους αιώνες

dc.contributor.authorΝτάρα, Μαρία
dc.date.accessioned2018-04-18T08:24:56Z
dc.date.available2018-04-18T08:24:56Z
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/29043
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.2623
dc.rightsDefault License
dc.subjectΌπιοel
dc.subjectΜήκων η υπνοφόροςel
dc.subjectΙστορία ιατρικήςel
dc.subjectΘηριακήel
dc.subjectΛάβδανοel
dc.subjectOpiumen
dc.subjectPapaver somniferumen
dc.subjectOpium poppyen
dc.subjectHistory of medicineen
dc.subjectTheriacen
dc.subjectLaudanumen
dc.titleΤο όπιο και η χρήση του ανά τους αιώνεςel
heal.abstractΤο όπιο ήταν γνωστό για την ανακούφιση του πόνου τουλάχιστον πριν από 5 χιλιετίες. Προέρχεται από την υπνοφόρο μήκωνα (παπαρούνα) της οποίας η πατρίδα, πριν από 6.000 χρόνια, ήταν η βόρεια Ιταλία , η νότια Γερμανία και η Σουηδία σύμφωνα με απολιθωμένα υπολείμματα που βρέθηκαν σε Νεολιθικές ανασκαφές. Το όπιο αναφέρεται σε μια πινακίδα των Σουμερίων, σφηνοειδούς γραφής (περίπου 2100 π.Χ.), η οποία θεωρείται ο παλαιότερος κατάλογος ιατρικών συνταγών Κάποια ευρήματα του Μινωικού Πολιτισμού (π.χ. ειδώλιο θεότητας από το 1500 π.Χ.) αποδεικνύουν τη γνώση της μήκωνας στο Αιγαίο. Ακόμα, δοχεία μιμούμενα στο σχήμα τους την κωδιά της παπαρούνας που ανήκουν στην ίδια χρονική περίοδο, εντοπίστηκαν στην Κύπρο και την Αίγυπτο. Στα Ομηρικά έπη (Οδύσσεια) αναφέρεται το νηπενθές, με το οποίο επιτυγχάνεται η εξάλειψη του πόνου, σωματικού και ψυχικού. Η πρώτη αυθεντική αναφορά στον γαλακτώδη χυμό της μηκώνου γίνεται από τον Θεόφραστο στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. Η υπνοφόρος μήκων αλλά και το όπιο ήταν γνωστά στο Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο, τον Κέλσο και αργότερα στον Γαληνό. Οι Άραβες θεραπευτές χρησιμοποιούσαν ευρέως το όπιο και περίπου το 1000 μ.Χ. προτεινόταν από τον Αβικέννα ειδικά για την αντιμετώπιση της διάρροιας και των παθήσεων των ματιών. Περίφημη και δαπανηρή πανάκεια αποτέλεσε η θηριακή η οποία περιείχε πάνω από εξήντα ουσίες μεταξύ των οποίων και το όπιο. Ο Παράκελσος ανανέωσε τη χρήση του οπίου στους μεσαιωνικούς χρόνους και αποκαλεί ένα παρασκεύασμα οπίου: «οι λίθοι της αθανασίας». Ο Thomas Sydenham άνοιξε το δρόμο της ιατρικής βιομηχανίας με το παράγωγο του οπίου, το λάβδανο. Στις αρχές του 1800, ο Sertürner απομονώνει τη μορφίνη από το όπιο αποτελώντας έτσι τον ιδρυτή της έρευνας των αλκαλοειδών. Παρά την εκτεταμένη χρήση του μέχρι τον 19ο αι., στη συνέχεια το όπιο έπαψε να χρησιμοποιείται αφού αντικαταστάθηκε από τα παράγωγά του.el
heal.abstractOpium has been known for millennia to relieve pain. The home of the opium poppy actually lies in northern Italy, southern Germany and Switzerland, dating back at least 6,000 years, as evidenced by fossil remains of poppy pods found in Neolithic Swiss lake dwellings. Α Sumerian clay tablet (about 2100 BC) in which opium use is mentioned, is considered to be the world's oldest record of medical prescription. Certain artefacts from the ancient Greek Minoan civilization (a statue of a goddess, 1500 BC) also suggest knowledge of the opium poppy. Furthermore, small jugs probably poppy-capsule shaped have been found during that period in both Cyprus and Egypt. The first reference to the milky juice of the poppy is found in the writings of Theophrastus at the beginning of the 3rd century BC. In the 1st century AD the opium poppy and opium was known to Dioscorides, Pliny and Celsus and later on to Galen. Arab physicians used opium extensively and at about 1000 AD it was recommended by Avicenna especially for diarrhoea and ocular diseases. A famous and high-priced universal remedy of that time was “theriaca” containing up to sixty ingredients, opium included. During medieval times, Paracelsus renewed the use of opium in surgery, and referred to it as the “immortality stones”. Thomas Sydenham innovated medical industry by the opium tincture, laudanum. In the early 1800s, Friedrich Sertürner isolated morphine from opium and was the founder of alkaloid research. Despite its extensive use until the 19th century, opium is not currently in clinical use, since it has been replaced by its derivatives.en
heal.academicPublisherΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικήςel
heal.academicPublisherIDuoi
heal.accessfree
heal.advisorNameΠαπαδόπουλος, Γεώργιοςel
heal.bibliographicCitationΒιβλιογραφία: σ. 81-89el
heal.classificationΌπιοel
heal.committeeMemberNameΔαμίγος, Δημήτριοςel
heal.committeeMemberNameΕυαγγέλου, Άγγελοςel
heal.committeeMemberNameΚαλφακάκου, Βασιλικήel
heal.dateAvailable2018-04-18T08:25:56Z
heal.fullTextAvailabilitytrue
heal.languageel
heal.numberOfPages89 σ.
heal.publicationDate2008
heal.recordProviderΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικήςel
heal.typemasterThesis
heal.type.elΜεταπτυχιακή εργασίαel
heal.type.enMaster thesisen

Αρχεία

Πρωτότυπος φάκελος/πακέτο

Προβολή: 1 - 1 of 1
Φόρτωση...
Μικρογραφία εικόνας
Ονομα:
Μ.Ε. ΝΤΑΡΑ ΜΑΡΙΑ 2008.pdf
Μέγεθος:
3.12 MB
Μορφότυπο:
Adobe Portable Document Format
Περιγραφή:

Φάκελος/Πακέτο αδειών

Προβολή: 1 - 1 of 1
Φόρτωση...
Μικρογραφία εικόνας
Ονομα:
license.txt
Μέγεθος:
1.71 KB
Μορφότυπο:
Item-specific license agreed upon to submission
Περιγραφή: