Εγκεφαλικός θάνατος. Νευρολογικά βαρέως πάσχοντες και τέλος της ζωής
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Νάσης, Χρήστος Γ.
Nassis, Christos G.
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
full paper
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;"
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Ο εγκέφαλος είναι η έδρα της συνειδήσεως του ατόμου. Η καθολική και μη αναστρέψιμη βλάβη του, είτε άμεσα (πχ. κρανιοεγκεφαλική κάκωση, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο) είτε έμμεσα (πχ. καρδιακή ανακοπή με διακοπή της αιματώσεώς του), έχει σαν αποτέλεσμα το θάνατο τού ατόμου.
Η μόνη απόλυτα σαφής διαγνωστική προσέγγιση με ειδικότητα και ευαισθησία 100% είναι αυτή του ολικού εγκεφαλικού θανάτου. Στην κατάσταση αυτή παρά την μηχανική και φαρμακευτική υποστήριξη των άλλων συστημάτων και λειτουργιών του οργανισμού θα επέλθει σε ημέρες με απόλυτη βεβαιότητα και ο πλήρης σωματικός θάνατος. Εδώ εν προκειμένω υπάρχει η δυνατότητα απόσυρσης της υποστήριξης χωρίς καμία αμφιβολία.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις που ο ασθενής υφίσταται βαριά εγκεφαλική βλάβη (πάλι άμεσα ή έμμεσα) τέτοια όμως που να μην είναι πλήρης και μη αναστρέψιμη, μπορεί να προκύψουν σημαντικότατες δυσλειτουργίες – αν βέβαια επιζήσει – που κλιμακώνονται από ποικιλία αναπηριών μέχρι την φυτική κατάσταση.
Δυστυχώς τα εργαλεία πρόγνωσης μέχρι σήμερα είναι ατελή, αποτελούμενα από προσεγγιστικούς αλγορίθμους που τοποθετούν τον ασθενή με παρόμοιες παραμέτρους σε στατιστικές θέσεις πιθανών ενδεχομένων. Επιπρόσθετα πρέπει να επισημανθεί ότι ο ρόλος του υποκειμενικού προγνωστικού στοιχείου τού ή των θεραπευτών έχει πολλές φορές καθοριστική επίδραση στη έκβαση.
Αυτή η εν γένει ασάφεια και η αδυναμία καθορισμού αυστηρών προγνωστικών κανόνων δημιουργούν και τη δυσκολία σε όλες τις πλευρές, τόσο στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό όσο και στους συγγενείς, για την αποδοχή εκ μέρους των συγγενών των προτεινόμενων μεθόδων περί μη αναζωογόνησης ή απόσυρσης της υποστήριξης ή ακόμη μη παροχής της σε βαρέως νευρολογικά πάσχοντες ασθενείς που συνηθέστερα τελούν υπό καθεστώς αδυναμίας έκφρασης της βούλησής τους.
The brain is the seat of the individual’s consciousness. Its universal and irreversible damage, either directly (e.g. craniobrain injury, stroke) or indirectly (e.g. cardiac arrest with interruption of its blood supply), results in the person’s death. The only absolutely clear diagnostic approach with 100% specificity and sensitivity is that of brain death. In this situation, despite the mechanical-pharmaceutical support of the other systems and functions of the body, complete physical death will occur in days with absolute certainty. Here in this occasion, there is the possibility of withdrawal of support without any doubt. In all other cases where the patient suffers severe brain damage (again directly or indirectly) but such that it is not complete, and it is irreversible, significant dysfunctions can occur – if of course s/he survives – which escalate from a variety of disabilities to the vegetative state. Unfortunately, the prognostic tools to date are imperfect, consisting of approximate algorithms that place the patient with similar parameters in statistical positions of possible eventualities. In addition, it should be pointed out that the role of the subjective prognostic element of the therapists often has a decisive effect on the outcome. This general ambiguity and the impossibility of defining strict prognostic rules also create difficulty for all sides, both the medical and nursing staff and the relatives, for the acceptance by the relatives of the proposed methods of non-resuscitation or withdrawal of the support or even non provision of support to neurologically severely ill patients who are usually unable to express their will.
The brain is the seat of the individual’s consciousness. Its universal and irreversible damage, either directly (e.g. craniobrain injury, stroke) or indirectly (e.g. cardiac arrest with interruption of its blood supply), results in the person’s death. The only absolutely clear diagnostic approach with 100% specificity and sensitivity is that of brain death. In this situation, despite the mechanical-pharmaceutical support of the other systems and functions of the body, complete physical death will occur in days with absolute certainty. Here in this occasion, there is the possibility of withdrawal of support without any doubt. In all other cases where the patient suffers severe brain damage (again directly or indirectly) but such that it is not complete, and it is irreversible, significant dysfunctions can occur – if of course s/he survives – which escalate from a variety of disabilities to the vegetative state. Unfortunately, the prognostic tools to date are imperfect, consisting of approximate algorithms that place the patient with similar parameters in statistical positions of possible eventualities. In addition, it should be pointed out that the role of the subjective prognostic element of the therapists often has a decisive effect on the outcome. This general ambiguity and the impossibility of defining strict prognostic rules also create difficulty for all sides, both the medical and nursing staff and the relatives, for the acceptance by the relatives of the proposed methods of non-resuscitation or withdrawal of the support or even non provision of support to neurologically severely ill patients who are usually unable to express their will.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
κρανιοεγκεφαλική κάκωση, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιακή ανακοπή, διακοπή αιμάτωσης εγκεφάλου, εγκεφαλικός θάνατος, νευρολογικά βαρέως πάσχοντες, αναζωογόνηση, απόσυρση υποστήριξης
Θεματική κατηγορία
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Όνομα επιβλέποντος
Εξεταστική επιτροπή
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Νάσης Χρ. «Εγκεφαλικός θάνατος: Νευρολογικά βαρέως πάσχοντες και τέλος της ζωής». Στο: «Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε; (ΠΠΠ). Πρακτικά 1ου Διεπιστημονικού Συμποσίου, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 28-30 Απριλίου 2017. ISBN 978-960-233-288-7». Εκδόσεις Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αποθετήριο Ολυμπιάς. Δεκέμβριος 2023. Άρθρο Κ42: σς 2. https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33239 & http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12994
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
Λεπτομέρειες μαθήματος
Συλλογές
item.page.endorsement
item.page.review
item.page.supplemented
item.page.referenced
Άδεια Creative Commons
Άδεια χρήσης της εγγραφής: Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States