Η αξιολόγηση των ομαδικών διαδικασιών ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος σε μαθητές δημοτικού σχολείου με στόχο τη μείωση του άγχους και αύξηση του ευ ζην με τη χρήση του χιούμορ
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Ντούλα, Κασσιανή-Θεοδώρα
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Αγωγής. Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Η παρούσα έρευνα αφορά την αξιολόγηση των ομαδικών διαδικασιών ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος οκτώ συναντήσεων με στόχο τη μείωση του άγχους και αύξηση του ευ ζην μαθητών μέσω της χρήσης του χιούμορ. Το δείγμα αποτέλεσαν 39 μαθητές της Δ’, Ε’ και ΣΤ’ τάξης του δημοτικού, ηλικίας 10-12 ετών, που προέρχονταν από τις πόλεις της Άρτας και της Καστοριάς. Οι μεταβλητές διαδικασίας που μελετήθηκαν ήταν η θεραπευτική συμμαχία, το ομαδικό κλίμα, οι θεραπευτικοί παράγοντες και η αντίληψη της σχέσης με τη συντονίστρια. Συγκεκριμένα, στο τέλος κάθε συνάντησης τα μέλη των ομάδων συμπλήρωναν το Ερωτηματολόγιο Κρίσιμων Συμβάντων (CriticalIncidentQuestionnaire˙ Bloch, Reibstein, Crouch, Holroyd, &Themen, 1979) και την Κλίμακα Συμμαχίας Ψυχοεκπαιδευτικών Ομάδων για Παιδιά (PsychoeducationalGroupAllianceScale for Children˙ Brouzos, Vassilopoulos, &Baourda, underreview). Στο τέλος της τρίτης, της πέμπτης και της όγδοης συνάντησης οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν το συντομευμένο Ερωτηματολόγιο Κλίματος της Ομάδας (GroupClimateQuestionnaire-Short˙ MacKenzie, 1983) και στο τέλος της τρίτης και της όγδοης συνάντησης το Ερωτηματολόγιο Σχέσεων (RelationshipInventory˙ Barrett-Lennard, 1978).
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το Συνολικό Ομαδικό Κλίμα αυξήθηκε σημαντικά και στις τρεις χρονικές περιόδους που μετρήθηκε (3η, 5η και 8η συνάντηση). Ο θεραπευτικός παράγοντας που αναφέρθηκε σε μεγαλύτερη συχνότητα από τα μέλη των ομάδων ήταν η Καθοδήγηση, που αποτελεί γνωστικό παράγοντα και οι άλλοι δύο θεραπευτικοί παράγοντες που εμφανίστηκαν στο πρόγραμμα ήταν η Αυτοκατανόηση και η Αποδοχή. Επίσης, παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση της Θεραπευτικής Συμμαχίας από την έναρξη έως τη λήξη του προγράμματος. Αναφορικά με την αντίληψη των μελών για τη σχέση τους με τη συντονίστρια σημειώθηκε σημαντική βελτίωση τόσο της αντίληψης της συνολικής σχέσης με τη συντονίστρια όσο και όλων των υποκλιμάκων (αναγνώριση, ενσυναίσθηση, απουσία όρων, συνέπεια) κατά τη διάρκεια του προγράμματος. Οι αναλύσεις συσχέτισης των μεταβλητών διαδικασίας έδειξαν σημαντική συσχέτιση του συνολικού ομαδικού κλίματος με την αντίληψη της συνολικής σχέσης με τη συντονίστρια, την απουσία όρων και τη συνέπεια κατά τη λήξη του προγράμματος, ενώ σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ των μεταβλητών για την αντίληψη της σχέσης με τη συντονίστρια βρέθηκαν τόσο κατά την έναρξη, όσο και κατά τη λήξη του προγράμματος. Τέλος, οι αναλύσεις συσχέτισης των μεταβλητών διαδικασίας και αποτελέσματος κατά την έναρξη του προγράμματος έδειξαν ότι η θεραπευτική συμμαχία σχετίζεται σημαντικά με τις μεταβλητές του χιούμορ και η αντίληψη της ενσυναίσθησης με κάποιες από τις μεταβλητές του άγχους. Αντίθετα, κατά τη λήξη του προγράμματος βρέθηκαν συσχετίσεις μόνο μεταξύ των μεταβλητών της αντίληψης της σχέσης με τη συντονίστρια και των μεταβλητών του άγχους, αλλά και της εκτίμησης του χιούμορ.
The present study concerns the evaluation of the group processes of a psychoeducational eight season program on the reduction of anxiety and the increasement of well-being with the use of humor in 10 to 12-year-old primary school children. The sample was represented by 39 students of D, E and F class of primary school, who lived in Arta and Kastoria. The process variables studied were the therapeutic alliance, the group climate, the therapeutic factors and the understanding of the relationship with the coordinator. Specifically, at the end of each meeting the participants completed the Critical Incident Questionnaire (Bloch, Reibstein, Crouch, Holroyd, &Themen, 1979) and the Psychoeducational Group Alliance Scale for Children (Brouzos, Vassilopoulos, &Baourda, under review). At the end of the third, fifth and eighth meeting the participants completed the Group Climate Questionnaire-Short (MacKenzie, 1983) and at the end of the third and eighth meeting they completed the Relationship Inventory (Barrett-Lennard, 1978). Results showed that the Overall Group Climate increased significantly on all three measurements during the program (3rd, 5th and 8th meeting). The therapeutic factor with the highest frequency that mentioned from members during the program was Guidance, which is a cognitive factor and the other two therapeutic factors that appeared during the program were Self-understanding and Acceptance. In addition, a significant increase observed in Therapeutic Alliance from the beginning to the end of the program. With regard to the members’ understanding of their relationship with the coordinator during the program, there has been a significant increase both on the perception of the overall relationship with the coordinator and all subscales (level of regard, empathy, unconditionality, congruence). Correlation analysis of process variables showed that there is a significant correlation between the overall group climate and the members’ understanding of their overall relationship with the coordinator, unconditionality and congruence at the end of the program, while significant correlations were found among the variables of the members’ understanding of their relationship with the coordinator both at the beginning and at the end of the program. Last but not least, the correlation analysis at the beginning of the program between process variables and variables of the effectiveness of the program showed that there is a significant correlation between the Therapeutic Alliance and all Humor variables, as well as between Empathy and some of Anxiety variables. On the other hand, at the end of the program, correlations were found only between the variables of members’ understanding of their relationship with the coordinator and Anxiety variables, but also the variable of Humor Appreciation.
The present study concerns the evaluation of the group processes of a psychoeducational eight season program on the reduction of anxiety and the increasement of well-being with the use of humor in 10 to 12-year-old primary school children. The sample was represented by 39 students of D, E and F class of primary school, who lived in Arta and Kastoria. The process variables studied were the therapeutic alliance, the group climate, the therapeutic factors and the understanding of the relationship with the coordinator. Specifically, at the end of each meeting the participants completed the Critical Incident Questionnaire (Bloch, Reibstein, Crouch, Holroyd, &Themen, 1979) and the Psychoeducational Group Alliance Scale for Children (Brouzos, Vassilopoulos, &Baourda, under review). At the end of the third, fifth and eighth meeting the participants completed the Group Climate Questionnaire-Short (MacKenzie, 1983) and at the end of the third and eighth meeting they completed the Relationship Inventory (Barrett-Lennard, 1978). Results showed that the Overall Group Climate increased significantly on all three measurements during the program (3rd, 5th and 8th meeting). The therapeutic factor with the highest frequency that mentioned from members during the program was Guidance, which is a cognitive factor and the other two therapeutic factors that appeared during the program were Self-understanding and Acceptance. In addition, a significant increase observed in Therapeutic Alliance from the beginning to the end of the program. With regard to the members’ understanding of their relationship with the coordinator during the program, there has been a significant increase both on the perception of the overall relationship with the coordinator and all subscales (level of regard, empathy, unconditionality, congruence). Correlation analysis of process variables showed that there is a significant correlation between the overall group climate and the members’ understanding of their overall relationship with the coordinator, unconditionality and congruence at the end of the program, while significant correlations were found among the variables of the members’ understanding of their relationship with the coordinator both at the beginning and at the end of the program. Last but not least, the correlation analysis at the beginning of the program between process variables and variables of the effectiveness of the program showed that there is a significant correlation between the Therapeutic Alliance and all Humor variables, as well as between Empathy and some of Anxiety variables. On the other hand, at the end of the program, correlations were found only between the variables of members’ understanding of their relationship with the coordinator and Anxiety variables, but also the variable of Humor Appreciation.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Άγχος, Αντίληψη σχέσης με συντονίστρια, Ευ ζην, Θεραπευτική συμμαχία, Θεραπευτικοί παράγοντες, Ομαδικές διαδικασίες, Ομαδικό κλίμα, Χιούμορ, Anxiety, Group climate, Group processes, Humor, Therapeutic alliance, Therapeutic factors, Understanding relationship with coordinator, Well-being
Θεματική κατηγορία
Άγχος, Ευ ζην
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Αγωγής. Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης
Όνομα επιβλέποντος
Μπρούζος, Ανδρέας
Εξεταστική επιτροπή
Μπρούζος, Ανδρέας
Βασιλόπουλος, Στέφανος
Μισαηλίδη, Πλουσία
Βασιλόπουλος, Στέφανος
Μισαηλίδη, Πλουσία
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Αγωγής. Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Βιβλιογραφία : σ. 223-240
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
250 σ.