Διερευνώντας τις τεχνικές σύνθεσης και χρήση της μουσικής στον κινηματογράφο: η περίπτωση του συνθέτη Νίκου Κυπουργού και η εργογραφία του στο σινεμά

Απλή σελίδα τεκμηρίου
dc.contributor.authorΣαρακατσάνος, Αναστάσηςel
dc.date.accessioned2014-07-01T09:21:43Z
dc.date.available2014-07-01T09:21:43Z
dc.date.issued2014-07-01
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/teiep/411
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/*
dc.subjectΚυπουργός Νίκοςel
dc.subjectΈλληνες συνθέτεςel
dc.subjectΣινεμάel
dc.subjectΚινηματογραφική μουσικήel
dc.titleΔιερευνώντας τις τεχνικές σύνθεσης και χρήση της μουσικής στον κινηματογράφο: η περίπτωση του συνθέτη Νίκου Κυπουργού και η εργογραφία του στο σινεμάel
heal.abstractΔιερευνώντας τις σύγχρονες τεχνικές σύνθεσης και χρήσης της μουσικής στον κινηματογράφο, επιδιώξαμε να εξετάσουμε την εργογραφία του συνθέτη Νίκου Κυπουργού στο σινεμά και να αναλύσουμε τις τεχνικές αλλά και τα διάφορα ύφη που τελικά προκύπτουν με βάση κάποιες αρχές σύνθεσης που προέκυψαν από την εμπειρία της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Hollywood. Αναπόφευκτα ακολουθήσαμε την μέθοδο της σύγκρισης της εργογραφίας του Κυπουργού με τις επονομαζόμενες «κλασικές» τεχνικές των Χολιγουντιανών συνθετών κινηματογραφικής μουσικής, οι οποίοι όρισαν, λόγω της πλατιάς διάδοσης του αμερικανικού κινηματογράφου, ένα διεθνές «συνταγολόγιο» με τυποποιήσεις αλλά και ανατροπές. Με τον όρο «κλασικές» αναφέρομαι στις τεχνικές που αναπτύχθηκαν, συστηματοποιήθηκαν και καθιερώθηκαν σε έναν συγκεκριμένο χώρο, μια συγκεκριμένη εποχή και όρισαν, εν τη γενέσει τους, τα πρότυπα σύνθεσης και χρήσης της μουσικής στον κινηματογράφο. Από το 1896 που προβλήθηκε η πρώτη ταινία με συνοδεία ζωντανής μουσικής μέχρι τις πρώτες προσπάθειες συγχρονισμού εικόνας και μουσικής με τη χρήση του γραμμόφωνου το 1926, η μουσική επεδείκνυε πολύ συγκεκριμένες συμπεριφορές στον αμερικανικό κινηματογράφο. Ο πιανίστας ή αργότερα η ορχήστρα που συνόδευε την ταινία εκτελούσε γνωστά μουσικά θέματα ή θέματα που είχαν συντεθεί ειδικά για την ταινία τα οποία «ακολουθούσαν» λίγο ως πολύ τη δράση της. Η ανάλογη με τα τεκταινόμενα της ταινίας συμπεριφορά της κινηματογραφικής μουσικής, αποτέλεσε γενικό κανόνα μέχρι και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’30, περίοδο κατά την οποία ο κανόνας αυτός ανατράπηκε για να δημιουργηθεί στη θέση του ένας καινούργιος. Το παραγωγικό φαινόμενο “Hollywood” αναπόφευκτα καθόρισε τα αισθητικά κριτήρια που διέπουν τη σχέση κινηματογράφου και μουσικής για αρκετές δεκαετίες. Δεν υπονοώ ότι το Hollywood δημιούργησε και ανέπτυξε ένα καθαρά «προσωπικό» μουσικό ιδίωμα το οποίο διαδόθηκε ή επιβλήθηκε στον ευρύτερο χώρο του σινεμά. Μία τέτοια θεώρηση θα παρέβλεπε τη συνεισφορά του ευρωπαϊκού κινηματογράφου αλλά και παραγωγικών δυνάμεων όπως το Ινδικό “ Bollywood” στη διαμόρφωση του ελληνικού και παγκόσμιου μουσικο-κινηματογραφικού τοπίου. Αντιθέτως, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι το Hollywood στήριξε την ανάπτυξη των τεχνικών του, κατά μείζονα λόγο, σε ευρωπαϊκά μουσικά ιδιώματα και ιδιαίτερα στον βιεννέζικο ρομαντισμό. Δύο από τους κορυφαίους κινηματογραφικούς συνθέτες του Hollywood , ο Erich Wolfgang Korngold και ο Max Steiner, οι οποίοι έθεσαν τα θεμέλια στους κανόνες της κινηματογραφικής μουσικής κατά τη δεκαετία του ’30, προέρχονταν από την Ευρώπη και έφεραν στις «αποσκευές» τους τις όπερες του Wagner, του Strauss και του Puccini και τις συμφωνίες του Mahler. Η επιρροή που άσκησαν στην κινηματογραφική μουσική σε επίπεδο μελωδίας, αρμονίας αλλά και ενορχήστρωσης είναι εμφανής. Η απουσία διάφωνων διαστημάτων, οι μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες, ο λυρισμός στις μελωδίες και γενικότερα η υπερβολή στη χρήση εκφραστικών μέσων – στοιχεία που χαρακτηρίζουν μερικά από τα Χολιγουντιανά πρότυπα κινηματογραφικής μουσικής μέχρι και σήμερα – προδίδουν τις μουσικές καταβολές των «εισηγητών» τους, Korngold και Steiner. [Evans, σελ. 22] Ωστόσο, ο χώρος και η εποχή που η κινηματογραφική μουσική, είχε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί τόσο ώστε να συστηματοποιηθεί για να αποτελέσει στη συνέχεια πρότυπο, ήταν το Hollywood της δεκαετίας του ’30. Θεωρώντας αυτό το πρότυπο «αρχή» της ιστορίας των κινηματογραφικών μουσικών προτύπων, αντιπαραθέτω τις τεχνικές σύνθεσης και χρήσης της μουσικής του συνθέτη Νίκου Κυπουργού με εκείνες που καθιερώθηκαν κατά τη διάρκεια της «χρυσής εποχής» του Hollywood. Δεν αναζητώ ομοιότητες ή διαφορές μεταξύ του συνθέτη και του πρώην Χολιγουντιανού κατεστημένου. Αναζητώ τα στοιχεία εκείνα που υποδεικνύουν την αθέατη σχέση μεταξύ των δύο εποχών. Τη διαμόρφωση μέσα στο χρόνο εκείνου που ορίζουμε ως «κινηματογραφική μουσική». Τέλος, τον τρόπο με τον οποίο ο συγκεκριμένος συνθέτης χρησιμοποιεί τους «ξεπερασμένους» κανόνες αλλά και τις «νέες» τεχνικές για να συμβάλλει με τον τρόπο του στη διαμόρφωση του σύγχρονου μουσικού τοπίου.el
heal.academicPublisherΤ.Ε.Ι. Ηπείρου, Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικήςel
heal.academicPublisherIDteiep
heal.accessfree
heal.advisorNameΚοκκώνης, Γεώργιοςel
heal.classificationΚινηματογραφική μουσικήel
heal.classificationΚινηματογράφος και μουσικήel
heal.dateAvailable2024-01-05T21:15:46Z
heal.fullTextAvailabilitytrue
heal.languageel
heal.numberOfPages81
heal.publicationDate2008-06
heal.recordProviderΤ.Ε.Ι. Ηπείρουel
heal.typebachelorThesis

Αρχεία

Πρωτότυπος φάκελος/πακέτο

Προβολή: 1 - 1 of 1
Μικρογραφία εικόνας
Ονομα:
lpm_000050.pdf
Μέγεθος:
526.47 KB
Μορφότυπο:
Adobe Portable Document Format
Περιγραφή:
Πτυχιακή εργασία
Κατεβάστε

Φάκελος/Πακέτο αδειών

Προβολή: 1 - 1 of 1
Μικρογραφία εικόνας
Ονομα:
license.txt
Μέγεθος:
3.54 KB
Μορφότυπο:
Item-specific license agreed upon to submission
Περιγραφή:
Κατεβάστε

Συλλογές

Προπτυχιακές εργασίες Τμ. Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής