Η ποιητική του θανάτου στη σύγχρονη ποίηση. Ένα παράδειγμα: Βαγγέλη Κάσσου, Αδιαπέραστο φως
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Λαδογιάννη, Γεωργία
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Γκοβόστης
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
non peer-reviewed
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Θέματα Λογοτεχνίας
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Η ποιητική του θανάτου στην ποίηση της εποχής μας δεν πηγάζει από τη μεταφυσική περιοχή ανήκει στη ρητορική του ρεαλισμού. Η πιο οικεία καθημερινότητα δίνει το υλικό για την ποιητική εικόνα, στην οποία όμως έχει εγκατασταθεί η αίσθηση του θανάτου, έτσι που ο θάνατος να παραμονεύει σε κάθε απεικόνιση και να κυριαρχεί στο ποιητικό τοπίο. Το στοιχείο το μεταφυσικό και το φασματικό είναι επιγέννημα αυτής της ποιητικής διαδικασίας και όχι η δομική της σύστασης. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι να διαχέεται και να διαποτίζει όλον τον ρεαλιστικό κόσμο η μεταφυσική αγωνία του θανάτου. Ο καθημερινός κόσμος είναι γεμάτος από εργαλεία θανάτου. Η ίδια η ποίηση είναι «χαρακίρι με μελάνη» στον Αλέξη Τραϊανό. Συχνά, εμφανίζεται η πεποίθηση ότι η ύπαρξη είναι μια αέναη περιδίνηση σε εχθρικό τοπίο και είναι αυτή η πεποίθηση που δίνει στον ποιητικό τους κόσμο μια σταθερότητα και εσωτερική αρμονία ως προς τις αισθητικές του εκδηλώσεις. Είναι η περίπτωση της ποίησης του Γιάννη Βαρβέρη και του Νάσου Βαγενά.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Θεματική κατηγορία
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Όνομα επιβλέποντος
Εξεταστική επιτροπή
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Φιλολογίας