Φροντιστές: Οι "υγιείς" που χρειάζονται φροντίδα, θεραπευτική παρέμβαση και περίθαλψη. Προσωπικά βιώματα μακροχρόνιων φροντιστών
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Τσουμάνη, Ευαγγελία
Tsoumani, Evangelia
Αμπατζής, Διαμαντής
Ambatzis, Diamantis
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
full paper
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;"
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Φροντιστές ανίατα πασχόντων συγγενών τους ξεδιπλώνουν τις σκέψεις τους και εκφράζουν την γνώμη τους για το πότε πρέπει να πεθαίνει ο άνθρωπος. Συνήθως κρατούν τα συναισθήματά τους και τις ανησυχίες τους για τον εαυτό τους. Δεν εκφράζονται, δεν αναζητούν βοήθεια. Πρόκειται για τους αφανείς ήρωες που με αυτοθυσία παραμερίζουν τους άλλους ρόλους τους, τους κοινωνικούς, τους επαγγελματικούς, τους προσωπικούς, και αφοσιώνονται στη φροντίδα και προστασία του ασθενούς. Άνθρωποι που βιώνουν μόνιμο άγχος, αλλά και κατάθλιψη καθώς και χρόνιες παθήσεις. Άνθρωποι που αρκετές φορές από προστάτες του ασθενούς μπορεί να γίνουν και εχθροί του. Είναι τότε που η φροντίδα μετατρέπεται σε δυσβάσταχτο βάρος, που επεκτείνεται και στην επόμενη γενιά. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακόμη και τα εγγόνια αναλαμβάνουν χρέη φροντιστή απέναντι στους άρρωστους παππούδες ή γιαγιάδες. Τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν σαν να βρίσκονται σε νοσοκομείο, μέσα σε αρρώστιες, εντάσεις, αγωνίες και ευθύνες: τα παιδιά αυτά δεν ξέρουν πώς είναι να ζεις σε κανονικό σπίτι.
Μπορεί οι φροντιστές να αναλαμβάνουν τη φροντίδα τού συγγενή τους με δική τους πρωτοβουλία και μεγάλη ευχαρίστηση. Μακροχρόνια, όμως, οι συνέπειες αυτής της προσφοράς και ευθύνης προκαλούν αρνητικές επιπτώσεις στη δική τους υγεία, στην προσωπική ευτυχία και ολοκλήρωση, στις οικογενειακές σχέσεις, και φέρνουν εμπόδια στη δημιουργία δικής τους οικογένειας. Η λέξη Ήρωας είναι λίγο για την Ρούλα που, αφού φρόντισε τους γονείς της και τη θεία της, φροντίζει είκοσι χρόνια τώρα τον κατάκοιτο αδερφό της που πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Δεν έκανε δική της οικογένεια και, τώρα τελευταία, χτυπημένη από τον καρκίνο, αναπτύσσει τους δικούς της μηχανισμούς άμυνας διακωμωδώντας καμιά φορά όλον αυτό τον Γολγοθά, ενώ άλλες φορές μοιρολατρικά τον αποδίδει στο πεπρωμένο της. Αναγνωρίζοντας το συναισθηματικό φορτίο – και το σωματικό και το κοινωνικό – των ατόμων αυτών, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους ακούσουμε.
Caregivers of terminally ill relatives share their thoughts and opinions on when a person should die. They usually keep their feelings and worries to themselves. They do not express themselves; they do not seek help. These are the unseen heroes who selflessly set aside their other roles, social, professional, personal, and devote themselves to the care and protection of the patient. They experience permanent stress, but also depression as well as chronic diseases. They can often become the patient’s enemy instead of their protector. It is then that care becomes an unbearable burden, which extends to the next generation. It is not rare that even grandchildren can take on the role of caregivers for sick grandparents. These children grow up as if they are in a hospital, amidst illnesses, tensions, anxieties, and responsibilities: these kids do not know what it is like to live in a normal household. Caregivers may take care of their relative on their own initiative and with great pleasure. In the long term, however, the consequences of this contribution and responsibility cause negative effects on their own health, personal happiness and fulfilment, family relationships, and bring obstacles to the creation of their own family. The word ‘Hero’ is a bit much for Kula who, after taking care of her parents and her aunt, has been taking care of her bedridden brother who suffers from multiple sclerosis for twenty years now. She did not have a family of her own and, lately, diagnosed with cancer, she develops her own defense mechanisms, sometimes mocking this whole Golgotha, while other times fatalistically attributing it to her destiny. Recognizing the emotional burden – both physical and psychosocial – of these individuals, the least we can do is listen to them.
Caregivers of terminally ill relatives share their thoughts and opinions on when a person should die. They usually keep their feelings and worries to themselves. They do not express themselves; they do not seek help. These are the unseen heroes who selflessly set aside their other roles, social, professional, personal, and devote themselves to the care and protection of the patient. They experience permanent stress, but also depression as well as chronic diseases. They can often become the patient’s enemy instead of their protector. It is then that care becomes an unbearable burden, which extends to the next generation. It is not rare that even grandchildren can take on the role of caregivers for sick grandparents. These children grow up as if they are in a hospital, amidst illnesses, tensions, anxieties, and responsibilities: these kids do not know what it is like to live in a normal household. Caregivers may take care of their relative on their own initiative and with great pleasure. In the long term, however, the consequences of this contribution and responsibility cause negative effects on their own health, personal happiness and fulfilment, family relationships, and bring obstacles to the creation of their own family. The word ‘Hero’ is a bit much for Kula who, after taking care of her parents and her aunt, has been taking care of her bedridden brother who suffers from multiple sclerosis for twenty years now. She did not have a family of her own and, lately, diagnosed with cancer, she develops her own defense mechanisms, sometimes mocking this whole Golgotha, while other times fatalistically attributing it to her destiny. Recognizing the emotional burden – both physical and psychosocial – of these individuals, the least we can do is listen to them.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
μακροχρόνιοι φροντιστές, φροντιστές ανίατα πασχόντων συγγενών, αυτοθυσία, δυσβάσταχτο βάρος, συνέπειες στην υγεία
Θεματική κατηγορία
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Όνομα επιβλέποντος
Εξεταστική επιτροπή
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Τσουμάνη Ε, Αμπατζής Δ. «Φροντιστές: Οι "υγιείς" που χρειάζονται φροντίδα, θεραπευτική παρέμβαση και περίθαλψη. Προσωπικά βιώματα μακροχρόνιων φροντιστών». Στο: «Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε; (ΠΠΠ). Πρακτικά 1ου Διεπιστημονικού Συμποσίου, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 28-30 Απριλίου 2017. ISBN 978-960-233-288-7». Εκδόσεις Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αποθετήριο Ολυμπιάς. Δεκέμβριος 2023. Άρθρο Σ43: σς 6. https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33234 & http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12989
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
Λεπτομέρειες μαθήματος
Συλλογές
item.page.endorsement
item.page.review
item.page.supplemented
item.page.referenced
Άδεια Creative Commons
Άδεια χρήσης της εγγραφής: Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States