Το βίωμα του παιχνιδιού μέσω της αρχιτεκτονικής στις δεκαετίες 1960-'70
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Κουτή, Δήμητρα
Kouti, Dimitra
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πολυτεχνική Σχολή. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
οικειοποίηση, διάδραση, εκτόνωση
appropriation, interaction, outlet
appropriation, interaction, outlet
Περιγραφή
Ο αντίκτυπος που είχε ο μοντέρνος τρόπος ζωής στην καθημερινότητα του ανθρώπου αποτέλεσε κύριο προβληματισμό των αρχιτεκτόνων από τα τέλη της δεκαετίας του ’50. Η νέα γενιά αρχιτεκτόνων άρχισε να παρατηρεί πως αυτός ο τρόπος ζωής εγκλώβιζε το άτομο σε μια κατάσταση αναισθησίας απέναντι στο δομημένο χώρο, την οποία συνόδευε η ελλιπής διάδραση με αυτόν και με άλλα άτομα στον ίδιο χώρο. Οι ονομαζόμενοι Καταστασιακοί, εισήγαγαν την έννοια του παιχνιδιού στην πόλη, με στόχο να διεγείρουν και να ωθήσουν το άτομο να οικειοποιηθεί τον δομημένο χώρο. Αντιλαμβάνονταν το παιχνίδι ως τρόπο σκέψης και δράσης μέσα στην καθημερινότητα. Επηρεασμένοι από τους Καταστασιακούς και από τις συνθήκες της εποχής τους, παρατηρείται ότι οι αρχιτέκτονες στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 αντιμετωπίζουν τον μοντέρνο χρήστη ως ένα “homo ludens”, ο οποίος χρειάζεται να βιώσει την έννοια του παιχνιδιού, ώστε να αποκτήσει μια διάσταση ελευθερίας και ενθουσιασμού στη ζωή του, που εκλείπει σε μεγάλο βαθμό. Στην εργασία αυτή διερευνώνται οι τρόποι με τους οποίους η αρχιτεκτονική στις δεκαετίες ’60 και ’70 επιδίωξε να απελευθερώσει το άτομο από τις μοντέρνες συνθήκες ζωής μέσα από το βίωμα της έννοιας του παιχνιδιού. Επιχειρείται να παρουσιαστεί μια άλλη αντίληψη σχεδιασμού του δομημένου χώρου, όπου ο χώρος βιώνεται ή θα μπορούσε να βιώνεται ως παιχνίδι, ανεξαρτήτου κλίμακας και λειτουργικού προγράμματος, τοποθετώντας στο επίκεντρο έννοιες όπως η οικειοποίηση, η διάδραση, και η εκτόνωση. Για τον σκοπό αυτό, αναλύονται παραδείγματα ριζοσπαστικών και αβάν-γκαρντ αρχιτεκτονικών προτάσεων της περιόδου, τα οποία κατηγοριοποιούνται με βάση την κλίμακα, από το αντικείμενο, στον χώρο, μέχρι την πόλη.
The impact of the modern conditions of living on the everyday life of humans constituted a main concern of architects from the late 1950s. The new generation of architects started observing that this way of living subdued the individual in a state of anaesthesia towards the built environment, which was accompanied by a lack of interaction with it and other individuals in the same space. The so called Situationists, introduced the concept of play to the city, in order to stimulate and urge the individual to appropriate the built space. They viewed play as a way of thinking and acting amidst daily existence. Influenced by the Situationists and the conditions of their time, it is observed that the architects of the ‘60s and ‘70s regard the modern user as a “homo ludens”, who needs to experience the concept of play, in order to achieve a dimension of freedom and excitement in his life, which it highly lacks. This research explores the ways in which architecture during the ‘60s and ‘70s tried to free the individual from the modern conditions of living through the experience of the notion of play. It is attempted to present another perception of designing built space, where space is experienced or could be experienced as play, in spite of scale and function, putting in the forefront concepts like appropriation, interaction and outlet. For this purpose, case-studies of radical and avant-garde architectural proposals of the period are analyzed, which are categorized by scale, from object, to space, to city.
The impact of the modern conditions of living on the everyday life of humans constituted a main concern of architects from the late 1950s. The new generation of architects started observing that this way of living subdued the individual in a state of anaesthesia towards the built environment, which was accompanied by a lack of interaction with it and other individuals in the same space. The so called Situationists, introduced the concept of play to the city, in order to stimulate and urge the individual to appropriate the built space. They viewed play as a way of thinking and acting amidst daily existence. Influenced by the Situationists and the conditions of their time, it is observed that the architects of the ‘60s and ‘70s regard the modern user as a “homo ludens”, who needs to experience the concept of play, in order to achieve a dimension of freedom and excitement in his life, which it highly lacks. This research explores the ways in which architecture during the ‘60s and ‘70s tried to free the individual from the modern conditions of living through the experience of the notion of play. It is attempted to present another perception of designing built space, where space is experienced or could be experienced as play, in spite of scale and function, putting in the forefront concepts like appropriation, interaction and outlet. For this purpose, case-studies of radical and avant-garde architectural proposals of the period are analyzed, which are categorized by scale, from object, to space, to city.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Αρχιτεκτονική, Παιχνίδι, Καταστασιασμός, Αντικείμενο, Χώρος, Πόλη, Βίωμα, Εγκατάσταση, Οικειοποίηση, Ανοικείωση, Διάδραση, Εκτόνωση, Αβάν-γκαρντ, Ριζοσπαστική αρχιτεκτονική, Architecture, Play, Situationism, Object, Space, City, Experience, Installation, Appropriation, Defamiliarization, Interaction, Outlet, Avant-garde, Radical architecture
Θεματική κατηγορία
Αρχιτεκτονική, Architecture
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πολυτεχνική Σχολή. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Όνομα επιβλέποντος
Γαλανός, Κάρολος
Εξεταστική επιτροπή
Κοτζιά, Κατερίνα
Κριαρά, Μαρία
Γαλανός, Κάρολος
Κριαρά, Μαρία
Γαλανός, Κάρολος
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πολυτεχνική Σχολή
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
79 σ.
Λεπτομέρειες μαθήματος
item.page.endorsement
item.page.review
item.page.supplemented
item.page.referenced
Άδεια Creative Commons
Άδεια χρήσης της εγγραφής: Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States