In vitro αξιολόγηση της πιθανής αντικαρκινικής δράσης των αντιψυχωσικών αλοπεριδόλη, σουλπιρίδη και κλοζαπίνη σε καρκινικές σειρές πνεύμονα
Φόρτωση...
Ημερομηνία
Συγγραφείς
Κύργου, Παρασκευή
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής
Περίληψη
Τύπος
Είδος δημοσίευσης σε συνέδριο
Είδος περιοδικού
Είδος εκπαιδευτικού υλικού
Όνομα συνεδρίου
Όνομα περιοδικού
Όνομα βιβλίου
Σειρά βιβλίου
Έκδοση βιβλίου
Συμπληρωματικός/δευτερεύων τίτλος
Περιγραφή
Αρκετές επιδημιολογικές μελέτες ανέφεραν σημαντικά χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου σε άντρες σχιζοφρενείς , σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, παρόλο που αυτοί οι ασθενείς είναι συνήθως βαρείς καπνιστές και υιοθετούν διατροφικές συνήθειες, που σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με την καρκινογένεση. Η παρούσα μελέτη διερευνά τις πιθανές αντικαρκινικές ιδιότητες των αντιψυχωσικών φαρμάκων, που μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό, δρουν ως D2-ντοπαμινεργικοί ανταγωνιστές. Ο κύριος στόχος αυτής της μελέτης είναι η in vitro διερεύνηση των μηχανισμών, που εμπλέκονται στην πιθανή αντικαρκινική δράση των αντιψυχωσικών. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκαν οι κυτταρικές σειρές μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα (NSCLC), A549 και H1299 και αξιολογήθηκε η επίδραση της αλοπεριδόλης, της σουλπιρίδης και της κλοζαπίνης στον κυτταρικό πολλαπλασιασμό αυτών των καρκινικών κυττάρων χρησιμοποιώντας τη δοκιμασία SRB. Τα κύτταρα NSCLC επωάστηκαν με τα αντιψυχωσικά σε διαφορετικές συγκεντρώσεις και το αποτέλεσμα της δράσης του φαρμάκου αξιολογήθηκε σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Ενδιαφέρον προκαλεί, ότι η δοκιμασία SRB και η κυτταρομετρία ροής έδειξαν ότι η κλοζαπίνη μείωσε αισθητά τον πληθυσμό των Α549 και Η1299 κυττάρων επάγοντας απόπτωση, ενώ η αλοπεριδόλη και η σουλπιρίδη στις συγκεντρώσεις που δοκιμάστηκαν, που αντιστοιχούν σε εκείνες που χρησιμοποιούνται θεραπευτικά, δεν είχαν παρόμοια αποτελέσματα. Συμπερασματικά, τα παρόντα ευρήματα υποδεικνύουν ότι αντιψυχωσικά φάρμακα θα μπορούσαν να εμφανίσουν αντικαρκινική δράση μειώνοντας τον πληθυσμό των καρκινικών κυττάρων πνεύμονα μέσω επαγωγής αποπτωτικών μηχανισμών. Με βάση τα δεδομένα αυτά, θα πρέπει επίσης, να αξιολογηθεί η πιθανή αντικαρκινική επίδραση άλλων αντιψυχωσικών φαρμάκων και των σχετικών μηχανισμών, χρησιμοποιώντας διάφορες καρκινικές κυτταρικές σειρές και in vivo ζωϊκά μοντέλα.
Several epidemiological studies reported markedly lower cancer incidence in male schizophrenic patients compared to general population, although these patients are usually heavy smokers and adopt dietary habits that are largely related to carcinogenicity. The present study investigates the potential anticancer properties of antipsychotic drugs that share a common characteristic- they act as D2-dopaminergic antagonists. The main focus is the in vitro investigation of the mechanisms involved in their potential anticancer activity. For this purpose, A549 and H1299 non-small cell lung cancer cell lines (NSCLC) were used and the impact of haloperidol, sulpiride and clozapine on cellular proliferation of these cancer cells was evaluated using the SRB test. The NSCLC cells were incubated with the drugs at different concentrations and the drug effect was assessed at different time points. Interestingly, the SRB test and flow cytometry indicated that clozapine markedly reduced the A549 and H1299 cell population by inducing apoptosis, whereas haloperidol and sulpiride, in the concentrations tested that correspond to those used as antipsychotics, had no similar effects. In conclusion, the present findings suggest that antipsychotic drugs could display anticancer activity reducing the lung cancer cell population by inducing apoptotic mechanisms, among others. Based on these data, the potential anticancer impact of other antipsychotic drugs and the mechanisms involved should be also assessed, using various cancer cell lines and in vivo animal models.
Several epidemiological studies reported markedly lower cancer incidence in male schizophrenic patients compared to general population, although these patients are usually heavy smokers and adopt dietary habits that are largely related to carcinogenicity. The present study investigates the potential anticancer properties of antipsychotic drugs that share a common characteristic- they act as D2-dopaminergic antagonists. The main focus is the in vitro investigation of the mechanisms involved in their potential anticancer activity. For this purpose, A549 and H1299 non-small cell lung cancer cell lines (NSCLC) were used and the impact of haloperidol, sulpiride and clozapine on cellular proliferation of these cancer cells was evaluated using the SRB test. The NSCLC cells were incubated with the drugs at different concentrations and the drug effect was assessed at different time points. Interestingly, the SRB test and flow cytometry indicated that clozapine markedly reduced the A549 and H1299 cell population by inducing apoptosis, whereas haloperidol and sulpiride, in the concentrations tested that correspond to those used as antipsychotics, had no similar effects. In conclusion, the present findings suggest that antipsychotic drugs could display anticancer activity reducing the lung cancer cell population by inducing apoptotic mechanisms, among others. Based on these data, the potential anticancer impact of other antipsychotic drugs and the mechanisms involved should be also assessed, using various cancer cell lines and in vivo animal models.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Αντιψυχωσικά, Καρκίνος πνεύμονα, Αντικαρκινική δράση, Antipsycotic, Lung cancer, Anticancer activity
Θεματική κατηγορία
Αντιψυχωσικά φάρμακα
Παραπομπή
Σύνδεσμος
Γλώσσα
el
Εκδίδον τμήμα/τομέας
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής
Όνομα επιβλέποντος
Κωνσταντή, Μαρία
Εξεταστική επιτροπή
Κωνσταντή, Μαρία
Παππάς, Περικλής
Λεονταρίτης, Γεώργιος
Παππάς, Περικλής
Λεονταρίτης, Γεώργιος
Γενική Περιγραφή / Σχόλια
Ίδρυμα και Σχολή/Τμήμα του υποβάλλοντος
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής
Πίνακας περιεχομένων
Χορηγός
Βιβλιογραφική αναφορά
Βιβλιογραφία: σ. 80-85
Ονόματα συντελεστών
Αριθμός σελίδων
85 σ.