Επίδραση της άρσης του αποκλεισμού της αορτής στα αέρια αίματος και στην οξεοβασική ισορροπία: κλινική μελέτη

dc.contributor.authorΒρετζάκης, Γεώργιοςel
dc.date.accessioned2015-11-19T06:52:50Z
dc.date.available2015-11-19T06:52:50Z
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/6842
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.2006
dc.rightsDefault License
dc.subject-
dc.titleΕπίδραση της άρσης του αποκλεισμού της αορτής στα αέρια αίματος και στην οξεοβασική ισορροπία: κλινική μελέτηel
heal.abstractΜελετήσαμε προοπτικά 42 ασθενείς (30 με ανεύρυσμα και 12 με στενό· αποφρακτική αγγειακή παθολογία διχασμού / λαγονίων) στους οποίους έγινε, σε τακτική επέμβαση, υπονεφρικός αποκλεισμός της κοιλιακής αορτής. Η δημογραφία των ασθενών, η προεγχειρητική παθολογία, η χειρουργική τεχνική, οι χρόνοι αποκλεισμού και η διάρκεια επέμβασης δεν διέφεραν από τις αντίστοιχες περιγραφές στη βιβλιογραφία. Η αναισθησία, στις περισσότερες περιπτώσεις, ήταν συνδυασμένη συνεχής επισκληρίδιος με γενική και το πιοηΚο- ring ανάλογο με αυτό που συνήθως εφαρμόζεται στις επεμβάσεις αυτές. Κατά την εφαρμογή της αορτικής αγγειολαβίδας, η άνοδος της αρτηριακής πίεσης στους ασθενείς με ανεύρυσμα ήταν στατιστικά σημαντική, με θετική συσχέτιση, όχι όμως στατιστικά σημαντική, με τον ΑΒΙ. Κατά την άρση του αποκλεισμού, η ελάττωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης επέδειξε στατιστικά σημαντική συσχέτιση με τον ΑΒΙ, με τον χρόνο αποκλεισμού και με το παράγωγό τους. Σημαντικότερος συσχετισμός φάνηκε με το παραπάνω παράγωγο, επί την προεγχειρητική συστολική πίεση, διά του προεγχειρητικού διαθωρακικού κλάσματος εξώθησης αριστερός κοιλίας, για το σύνολο των ασθενών. Κατά την περίοδο του αποκλεισμού, στους ασθενείς με ανεύρυσμα παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική ελάττωση του διοξειδίου του άνθρακα που αποβάλλεται απ' τους πνεύμονες. Η ελάττωση αυτή ήταν ανεξάρτητη απ’ την διατήρηση του μηχανικού αερισμού σταθερού, ή την ελάττωσή του που στόχευε σε νορμοκαπνία. Κατά την ίδια περίοδο, ο κυψελιδικός νεκρός χώρος αυξήθηκε σημαντικά. Στους ασθενείς που τροποποιήθηκε (ελαττώθηκε) ο μηχανικός αερισμός η αύξηση του κυψελιδικού νεκρού χώρου ήταν μικρότερη και η λειτουργία των πνευμόνων αποδοτικότερη (λόγος Pa02 / ΡΑθ2).Κατά την περίοδο αυτή, οποιαδήποτε προσπάθεια προσέγγισης της καρδιακής παροχής από τις τιμές μερικής τάσης διοξειδίου (ιδιαίτερα από το τελοεκττνευστικό), απέχει πολύ απ' την πραγματικότητα, λόγω της σημαντικής ελάττωσης του φορτίου διοξειδίου προς τους πνεύμονες. Στους ασθενείς που τροποποιήθηκε (ελαττώθηκε) ο μηχανικός αερισμός τα διττανθρακικά του αρτηριακού αίματος διατηρήθηκαν υψηλότερα. Κατά την άρση του αποκλεισμού, στους ασθενείς μ' ανεύρυσμα επήλθε σημαντική αύξηση του CO2 ττου αποβάλλεται από τους πνεύμονες με σύγχρονη μεγάλη ελάττωση του κυψελιδικού νεκρού χώρου. Οι παραπάνω μεταβολές ήταν ασήμαντες όταν ο αποκλεισμός κι η άρση του έγιναν σε έδαφος στενοαποφρακτικής παθολογίας. Στους ασθενείς μ'ανεύρυσμα, κατά τον αποκλεισμό, παρατηρήθηκε στη συστηματική κυκλοφορία (αρτηριακό αίμα και δεξιός κόλπος) τάση προς μεταβολική οξέωση, ενώ στην κάτω κοίλη φλέβα η μεταβολική οξέωση ήταν σημαντική. Το περιφερικά του αποκλεισμού διαμέρισμα λειτουργεί σαν πηγή Η+ προς την συστηματική κυκλοφορία, με χαμηλή όμως απελευθέρωση. Η άρση του αποκλεισμού δεν διαφοροποίησε την οξεοβασική εικόνα της κάτω κοίλης, αλλά η ελεύθερη πλέον έκπλυση Η* οδήγησε σε σημαντική μεταβολική οξέωση. Η διατήρηση της κανονιστικής χωρητικότητας των διττανθρακικών και η μη απώλειά τους κατά την περίοδο πριν απ' την άρση, αποδεικνύεται σημαντική στην φάση αφαίρεσης της αορτολαβίδας, γεγονός που αποτελεί ένα επιπλέον πλεονέκτημα της τροποποίησης (ελάττωσης) του αερισμού κατά το clamping. Στους παραπάνω ασθενείς, η αυξημένη αποβολή CO2 κατά την άρση του αποκλεισμού προέρχεται τόσο από την καθ' αυτή αύξηση της παραγωγής του, όσο και απ' την ελευθέρωση CO2 απ' την αντίδραση των Η4 με συστηματικά διττανθρακικά. Με την μεθοδολογία μας δεν αποδείχθηκε δυνατή η διάκρισή τους, που κλινικά θα βοηθούσε στον ακριβέστερο ποσοτικό προσδιορισμό της παρεντερικής ανάγκης σε HCO3·. Η φλεβο-αρτηριακή διαφορά CO2 στην κάτω κοίλη αυξήθηκε σημαντικά κατά την περίοδο του αποκλεισμού στους ασθενείς με ανεύρυσμα. Η αύξηση αυτή θεωρείται δείκτης ισχαιμικής ελάττωσης προσφοράς οξυγόνου στους περιφερικούς ιστούς και συνδυάζεται με τη μετρηθείσα ελάττωση αποβολής CO2 και το ελαττωμένο φορτίο C02 προς τους πνεύμονες με την προφανή παραδοχή ότι η ροή στην κάτω κοίλη είναι ελαττωμένη. Η αύξηση της φλεβο-αρτη- ριακής διαφοράς CO2 αποδείχθηκε ότι συσχετίζεται θετικά με τον ΑΒΙ, το χρόνο αποκλεισμού και το παράγωγό τους, γιά το σύνολο των ασθενών.el
heal.academicPublisherΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Ιατρικής. Τμήμα Ιατρικήςel
heal.academicPublisherIDuoi
heal.accessfree
heal.advisorName-
heal.bibliographicCitationΒιβλιογραφία: σ. 109 - 130el
heal.classificationΚαρδιολογίαel
heal.classificationΑναισθησιολογίαel
heal.committeeMemberName-
heal.fullTextAvailabilitytrue
heal.languageel
heal.numberOfPages130 σ.
heal.publicationDate2000
heal.recordProviderΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Ιατρικής. Τμήμα Ιατρικήςel
heal.typedoctoralThesis
heal.type.elΔιδακτορική διατριβήel
heal.type.enDoctoral thesisen

Αρχεία

Πρωτότυπος φάκελος/πακέτο

Προβολή: 1 - 1 of 1
Φόρτωση...
Μικρογραφία εικόνας
Ονομα:
Δ. Δ. ΒΡΕΤΖΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ.pdf
Μέγεθος:
6.6 MB
Μορφότυπο:
Adobe Portable Document Format
Περιγραφή:

Φάκελος/Πακέτο αδειών

Προβολή: 1 - 1 of 1
Φόρτωση...
Μικρογραφία εικόνας
Ονομα:
license.txt
Μέγεθος:
1.71 KB
Μορφότυπο:
Item-specific license agreed upon to submission
Περιγραφή: