Από τον Αναπαραγωγικό "Τουρισμό" (Reproductive Tourism) στον "Τουρισμό" Ευθανασίας (Euthanasia Tourism)
Loading...
Date
Authors
Κουτσουράδης, Αχιλλέας Γ.
Koutsouradis, Achilleas G.
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Abstract
Type
Type of the conference item
full paper
Journal type
Educational material type
Conference Name
1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;"
Journal name
Book name
Book series
Book edition
Alternative title / Subtitle
Δύο σύγχρονες προκλήσεις
two Contemporary Challenges
two Contemporary Challenges
Description
Το σημείο εκκίνησης είναι αν αυτά που η ιατρική επιστήμη μπορεί να προσφέρει (έναρξη-δημιουργία μιας νέας ζωής και επισπευδόμενη-πρόωρη λήξη μιας ζωής) είναι, πέραν ηθικών και φιλοσοφικών εκτιμήσεων, (και) νομικά αποδεκτά-επιτρεπτά. Βέβαια η δυνατότητα του εθνικού νομοθέτη, να διαμορφώνει αυτόνομα το θεσμικό πλαίσιο με βάση τις συνταγματικές δεσμεύσεις και τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της χώρας του, οδηγεί συχνά σε αντιφατικές καταστάσεις, όπου η μια χώρα επιτρέπει το ένα και απαγορεύει το άλλο, ενώ η άλλη χώρα θεσπίζει τα ακριβώς αντίθετα. Εδώ εντοπίζεται και μια ουσιώδης αντίφαση σε γενικότερο νομικό επίπεδο, που υποκρύπτει μια ιδεολογική διαμάχη: Το δικαίωμα για απόκτηση παιδιού (άρα για έναρξη μιας νέας ζωής, αν φυσιολογικά αυτό δεν είναι εφικτό) αντιπαρατίθεται στην υποχρέωση (όχι πια δικαίωμα) για διατήρηση της ζωής πάση θυσία. Ο νομοθέτης αναγνωρίζει το πρώτο (με διαφοροποιήσεις και περιορισμούς από χώρα σε χώρα), ενώ στέκεται διστακτικότερος έως αρνητικός στην αναγνώριση και δικαιώματος στον θάνατο. Τόσο όμως η απόκτηση βιολογικών απογόνων όσο και ο οικειοθελής πρόωρος-επισπευδόμενος τερματισμός της ζωής έχουν κοινά χαρακτηριστικά, αφού στηρίζονται στην ιδία συνταγματική Αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξίας. Ένα παράδειγμα, που θα αναλυθεί ιδιαίτερα, είναι η διαφορετική αντιμετώπιση των δύο θεμάτων στις έννομες τάξεις Ελβετίας και Ελλάδος, όπου η πρώτη (Ελβετία) με συνταγματικές μάλιστα προβλέψεις, άρθρο 119 ΙΙ στοιχείο δ του ομοσπονδιακού Συντάγματος, η ιατρική υποβοήθηση στην αναπαραγωγική διαδικασία τίθεται υπό αυστηρούς, συνταγματικούς μάλιστα, περιορισμούς και απαγορεύσεις, ενώ με ιδιαίτερα ελαστικούς όρους την επιτρέπει η δεύτερη (Ελλάδα), άρθρα 1455 επ. ΑΚ. Αντίθετα, η πρώτη έννομη τάξη ανέχεται την ευθανασία-υποβοηθούμενη αυτοκτονία (άρθρο 115 ελβ. Ποιν. Κώδ.), ενώ την απαγορεύει ρητά η δεύτερη (άρθρο 301 ελλην. ΠΚ, άρθρο 29 ελλην. Κωδ. Ιατρ. Δεοντολ.). Σε μια προσπάθεια απαξίωσης της προσπάθειας του ανθρώπου να διαμορφώσει έτσι μόνος του το πεπρωμένο του, ιδίως να κυριαρχήσει στη έναρξη και λήξη της ζωής, αναζητώντας το νομικό εκείνο περιβάλλον που θα του το επιτρέψει, εντάσσεται η ταύτιση της αγωνιώδους αναζήτησής του με (τάχα) τουριστική διακίνηση, η οποία όμως έχει κατά βάση χαρακτήρα και σκοπό αναψυχής. Όσο ο εθνικός νομοθέτης, με βάση την πολιτική κοσμοθεωρία και τον νομικό πολιτισμό της χώρας του, τις συνταγματικές αξίες και δεσμεύσεις του καθώς και το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό κλίμα, αντιμετωπίζει διαφοροποιημένα τις επιθυμίες των πολιτών για απόκτηση απογόνων ή και για πρόωρο-επισπευδόμενο ανώδυνο και αξιοπρεπές τέλος στη ζωή τους, θα υπάρχει μετακίνηση προς ευνοϊκότερο νομικό περιβάλλον, που όμως δεν αποτελεί τουριστική διακίνηση, αλλά αναγκαίο μέσο για την εκπλήρωση της επιθυμίας τους και συνεπώς για επιβεβαίωση της ανθρώπινης αξίας για αυτόνομη διαμόρφωση των βιοτικών σχέσεων, επί τη βάσει ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής.
The starting point is whether what medical science can offer (initiation-creation of a new life and accelerated-premature termination of a life) are, beyond moral and philosophical considerations, (and) legally acceptable-permissible. Of course, the ability of the national legislator to shape the institutional framework autonomously, based on the constitutional commitments and socio-political conditions of his country, often leads to contradictory situations, where one country allows one and prohibits the other, while the other country establishes the just the opposite. Here we find an essential contradiction on a more general legal level, which hides an ideological conflict: The right to have a child (thus to start a new life, if this is not physiologically possible) is contrasted with the obligation (no longer a right) to preserve life at all sacrifice. The legislator recognizes the first (with variations and limitations from country to country), while standing more hesitant to negative in the recognition of the right to die. However, both the acquisition of biological offspring and the voluntary early-hastened termination of life have common characteristics since they are based on the same constitutional Principle of respect for human value. An example, which will be particularly analyzed, is the different treatment of the two issues in the legal classes of Switzerland and Greece. In Switzerland, with constitutional provisions (article 119 II item d of the federal Constitution), medically assisted reproductive process is subject to strict, even constitutional, restrictions and prohibitions. While in Greece articles 1455 et seq. of the Civil Code allows it under particularly flexible conditions. On the contrary, the first legal order tolerates euthanasia and assisted suicide (article 115 of the Swiss Penal Code), while the second expressly prohibits it (article 301 of the Greek Penal Code, article 29 of the Greek Code of Medical Ethics). This devalues human’s effort to shape his own destiny, especially to dominate the beginning and the end of life, looking for the legal environment that will allow them to do so, the identification of his anxious search with (supposedly) touristic traffic, which, however, has basically a recreational character and purpose. As long as the national legislator, based on the political worldview and legal culture of his country, his constitutional values and commitments as well as the general socio-political climate, deals differently with the wishes of citizens for procreation or for an expedited, painless and dignified end of their lives, there will be a movement towards a more favorable legal environment, which, however, does not constitute tourist traffic, but a necessary means to fulfill their desire and therefore to confirm the human value for the autonomous formation of life relationships, on the basis of free and uninfluenced choice.
The starting point is whether what medical science can offer (initiation-creation of a new life and accelerated-premature termination of a life) are, beyond moral and philosophical considerations, (and) legally acceptable-permissible. Of course, the ability of the national legislator to shape the institutional framework autonomously, based on the constitutional commitments and socio-political conditions of his country, often leads to contradictory situations, where one country allows one and prohibits the other, while the other country establishes the just the opposite. Here we find an essential contradiction on a more general legal level, which hides an ideological conflict: The right to have a child (thus to start a new life, if this is not physiologically possible) is contrasted with the obligation (no longer a right) to preserve life at all sacrifice. The legislator recognizes the first (with variations and limitations from country to country), while standing more hesitant to negative in the recognition of the right to die. However, both the acquisition of biological offspring and the voluntary early-hastened termination of life have common characteristics since they are based on the same constitutional Principle of respect for human value. An example, which will be particularly analyzed, is the different treatment of the two issues in the legal classes of Switzerland and Greece. In Switzerland, with constitutional provisions (article 119 II item d of the federal Constitution), medically assisted reproductive process is subject to strict, even constitutional, restrictions and prohibitions. While in Greece articles 1455 et seq. of the Civil Code allows it under particularly flexible conditions. On the contrary, the first legal order tolerates euthanasia and assisted suicide (article 115 of the Swiss Penal Code), while the second expressly prohibits it (article 301 of the Greek Penal Code, article 29 of the Greek Code of Medical Ethics). This devalues human’s effort to shape his own destiny, especially to dominate the beginning and the end of life, looking for the legal environment that will allow them to do so, the identification of his anxious search with (supposedly) touristic traffic, which, however, has basically a recreational character and purpose. As long as the national legislator, based on the political worldview and legal culture of his country, his constitutional values and commitments as well as the general socio-political climate, deals differently with the wishes of citizens for procreation or for an expedited, painless and dignified end of their lives, there will be a movement towards a more favorable legal environment, which, however, does not constitute tourist traffic, but a necessary means to fulfill their desire and therefore to confirm the human value for the autonomous formation of life relationships, on the basis of free and uninfluenced choice.
Description
Keywords
τουριστική διακίνηση, τουρισμός αναπαραγωγής, παρένθετη μητρότητα, τουρισμός ευθανασίας, παρηγορητική ιατρική
Subject classification
Citation
Link
Language
el
Publishing department/division
Advisor name
Examining committee
General Description / Additional Comments
Institution and School/Department of submitter
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Table of contents
Sponsor
Bibliographic citation
(2017). In 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;"
Name(s) of contributor(s)
Number of Pages
Course details
Collections
Endorsement
Review
Supplemented By
Referenced By
Creative Commons license
Except where otherwised noted, this item's license is described as Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States