Μιλώντας στους γιατρούς για τον καρκίνο μου.
Μικρά μαθήματα χημειοθεραπείας

Νικολαΐδου, Σοφία; Nikolaidou, Sophia

Μιλώντας στους γιατρούς για τον καρκίνο μου. Μικρά μαθήματα χημειοθεραπείας

dc.contributor.author	Νικολαΐδου, Σοφία	el
dc.contributor.author	Nikolaidou, Sophia	en
dc.date.accessioned	2023-10-24T18:18:17Z
dc.date.available	2023-10-24T18:18:17Z
dc.identifier.uri	https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33151
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12907
dc.rights	Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/	*
dc.subject	χαρούμενος άνθρωπος	el
dc.subject	συμπονετικός άνθρωπος	el
dc.subject	καρκίνος στο δικό μου στήθος	el
dc.subject	οριακή εμπειρία ζωής	el
dc.subject	ζωή ή θάνατος	el
dc.title	Μιλώντας στους γιατρούς για τον καρκίνο μου. Μικρά μαθήματα χημειοθεραπείας	el
dc.title	Talking to my doctors about my cancer. Small courses on chemotherapy	en
dc.type	conferenceItem
heal.abstract	Όταν προσκλήθηκα να μιλήσω, το πρώτο που σκέφτηκα: δεν έχω κάτι να πω. Το βιβλίο μου “Καλά και σήμερα. Το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος” αφορά τη ζωή, όχι τον θάνατο. Ίσως όμως αυτό ακριβώς να είναι το ζητούμενο. Όλοι μας έχουμε περάσει (τουλάχιστον) μία οριακή εμπειρία στη ζωή μας. Μία εμπειρία που μας έθεσε μπροστά στα βασικά ερωτήματα: ναι-όχι, ζωή-θάνατος. Ας πούμε λοιπόν ότι η καταγεγραμμένη εν θερμώ εμπειρία μου σχετίζεται με αυτό: Κάποια στιγμή τα πράγματα στραβώνουν. Πέφτουμε. Συνεχίζουμε. Ή μπορεί και όχι. Στις σελίδες που ακολουθούν σκέφτηκα να σας πω τι μου έμαθε ο καρκίνος μου. H αρρώστια (όπως και τα γερατειά) είναι καλός, ενίοτε σκληρός, σίγουρα όμως πολύ αποτελεσματικός δάσκαλος. Διδάσκει με το σώμα, για το σώμα. Θα μπορούσα να το πω σε μια σειρά: ο καρκίνος μου έμαθε να είμαι πιο χαρούμενος – ίσως και πιο συμπονετικός – άνθρωπος. Πριν νοσήσω, είχα την αλαζονεία του υγιούς. Πίστευα ότι αποκλείεται να μου συμβεί. Νόμιζα ότι θα πεθάνω σε βαθιά γεράματα. Είχα μια παιδική αίσθηση αθανασίας. Τη μέρα που άκουσα τη φράση «κατά πάσα πιθανότητα, ναι» από τον γιατρό, πέρασα στην απέναντι πλευρά. Δε χρειάστηκε παραπάνω από ένα δευτερόλεπτο. Στη διάρκεια της θεραπείας κρατούσα καθημερινά ημερολόγιο. Με τον καρκίνο έκανα αυτό που ξέρω να κάνω: τον έβαλα σε λέξεις. Ίσως αυτό να ήταν το αναλγητικό και η θεραπεία μου. Έκανα υπακοή στο γιατρό, ακολουθούσα ευλαβικά τις οδηγίες του, όμως την καθημερινότητά μου οργάνωνε – εκτός από τα φάρμακα – η συγγραφή. Γι’ αυτό, το Καλά και σήμερα είναι το πιο προσωπικό μου βιβλίο. Το έχω γράψει με το σώμα μου.	el
heal.abstract	When I was invited to speak, the first thing that came to my mind was: I have nothing to say. My book “So far so good. The story of the cancer on my breast” is about life, not death. But perhaps that is exactly the point. We have all been through (at least) one unnerving experience in our lives. An experience which raised basic questions: yes-no, life-death. Let’s say then that my chronicle written in the heat of the moment is about this: At some point things go wrong. We fall. We carry on. Or perhaps we do not. In the pages that follow, I thought I would tell you about what I learnt from my cancer. Illness (like old age) can be a kind, sometimes harsh, but doubtless an effective teacher. It teaches with the body, about the body. I could tell you in a line: cancer taught me to be a happier – perhaps even sympathetic – person. Before I became ill, I had the arrogance of a healthy person. I never believed it could happen to me. I thought I would die of old age. I had a childlike sense of immortality. The day I heard the phrase ‘probably, yes’ from the doctor, I crossed to the other side. It didn’t take longer than a second. During therapy, I kept a diary every day. With the cancer I did what I knew how to do well: I put it in words. That may have been my painkiller and my therapy. I obeyed the doctor, followed his instructions unswervingly, but it was writing – apart from the medicines – that structured my days. That is why ‘So far so good’ is my most personal book. I have written it with my body.	en
heal.access	free
heal.bibliographicCitation	(2017). In 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;"	el
heal.classification	καρκίνος στο στήθος	el
heal.conferenceItemType	full paper
heal.conferenceName	1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (28-30 Απρ 2017)	el
heal.dateAvailable	2023-10-24T18:19:18Z
heal.fullTextAvailability	false
heal.language	el
heal.publicationDate	2017-04-28
heal.recordProvider	Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων	el
heal.type	conferenceItem
heal.type.el	Δημοσίευση σε συνέδριο	el
heal.type.en	Conference presentation	en

Αρχεία

Πρωτότυπος φάκελος/πακέτο

Προβολή: 1 - 1 of 1

Ονομα:: ORISTIKO-1P89-NIKOLAIDU-Karkinos-sto-dikomu-sticos-PRAKTIKA-1un2023-be.pdf
Μέγεθος:: 549.05 KB
Μορφότυπο:: Adobe Portable Document Format

Κατεβάστε

Φάκελος/Πακέτο αδειών

Προβολή: 1 - 1 of 1

Ονομα:: license.txt
Μέγεθος:: 3.22 KB
Μορφότυπο:: Item-specific license agreed upon to submission
Περιγραφή:

Κατεβάστε

Συλλογές

1η Ημέρα (1ο ΠΠΠ - 28/4/2017)